Parkeren in gebed

Marianneke Beurskens • ebook • pdf

• Samenvatting
  Achterkant
  
  Deze gebedenbundel is ontstaan tijdens een psychotherapie, die ik volgde bij een christelijke therapeut.Ik zat op een catechisten-opleiding, waar ik in de loop der jaren in een psychische impasse en geloofscrisis kwam. Hoe verder ik in deze opleiding kwam hoe meer twijfels er ontstonden. Ook had ik een supervisor, die mij in het laatste jaar helemaal tot mezelf bracht.
  Dit probleem was een jeugdtrauma en deze man heeft bewust gemaakt hoe ik hierin stond.
  Vier jaar lang ging ik wekelijks naar deze therapeut en deze pelde mij, zodat er nog alleen een kern overbleef. Hij zorgde ervoor dat mijn bewustzijn van handelen stevig groeide, maar eerst moest al het aangeleerde gedrag en mijn overlevingsstrategieën in mij vernietigd worden. Met andere woorden: in deze vier jaar werd ik letterlijk gesnoeid en ik was een zeer kwetsbaar plantje, dat opnieuw moest groeien tot een stevige eik. Dat had heel wat voeten in de aarde.
  Nog lang na die tijd zat ik met veel boosheid, woede en nog meer twijfels over het geloof...
  Zo nam ik afscheid van de R.K. Kerk en stapte eruit en zocht daarna de volledige stilte tot 2013 en schreef alles weg wat in me opkwam. Tijdens die therapie schreef ik elke week een gebed en via die gebeden kun je zien hoe het met me gesteld was. Deze gebeden wilde ik weggooien, maar mijn man had deze bundel voor mij bewaard. Nu ben ik ontzettend dankbaar en blij dat ik deze gebedenbundel met de titel 'Parkeren in gebed' samengesteld heb.
  Deze therapeut sprak altijd over 'Parkeren in gebed' en via deze weg kan ik laten zien, als je niet kunt bidden dat gebeden opschrijven ook bidden is. Mondeling bidden is voor mij zeer moeilijk en ik ben een contemplatief mens, die zich via meditatie in de stilte kan vinden.
  Deze gebedenbundel is nu klaar en ik hoop dat mensen die in eenzelfde impasse zitten hieruit kracht kunnen putten.
  Inmiddels ben ik weer terug in de R.K. Kerk.
  
  Mei 2013
  
  Marianneke Beurskens
• Productinformatie
  Binding : PDF
  Auteur : Marianneke Beurskens
  Bestandstype : PDF
  Distributievorm : Ebook (digitaal)
  Aantal pagina's : Afhankelijk van e-reader
  Beveiliging : Geen   Informatie 
  Uitgeverij : Niet bekend
  ISBN : 9789081945134
  Datum publicatie : 05-2013
  
• Inhoudsopgave
  Heb geen inhoud, maar wil deze tekst weergeven.
  
  Stilte
  
  Af en toe vraagt zij zich wel eens af wie van die twee gek is.
  De ene die genezen wilt worden, of de andere die een poging onderneemt die ene te genezen zonder zelf het slachtoffer te woorden van een burn-out.
  Zo hebben ze bijna acht maanden tegenover elkaar gezeten.
  Hij socioloog en zij cliënt...
  Vaak waren haar emoties zware stormen die met dikke donderkoppen over haar gezicht trokken.
  De donderslag kwam via haar vlakke hand op tafel, terwijl de bliksemschichten uit haar ogen als laserstralen over de tafel kruisten om zijn ogen te bereiken.
  Pijn, herinneringen en telkens weer dat stampende kind dat geraffineerd zo’n gevoelig deurtje kon openen.
  Het meisje dat altijd haar zin wilde hebben.
  Die kleine wurm glipte telkens té snel door die deurtjes heen en dat koppig kind kon het niet laten om die luikjes in haar van tijd tot tijd te openen. Deze spring in het veld bleef in haar wakker.
  
  Zij had geen verwachtingen meer en hield het negatieve in stand.
  Hij bleef haar behandelen, maar toch waren er dagen dat ze bij een nieuwe afspraak ‘ja’ zei en dat haar hart ‘NEEN! schreeuwde.
  De strakke teugels en de sporen waren in dit proces vaak nodig om haar volgzaam te maken.
  Toch werd zijn geduld en liefdevolle uitstraling voor haar geschenken die zij mocht ontvangen en doorgeven in haar gezin...
  Bij stoerheid volgde vaak een glimlach en zijn jaren van ervaring die toch al een poos achter hem lagen, doorkruisten vaak haar onervarenheid.
  Een bittere confrontatie volgde...
  
  Lieve Heer, U kent al mijn geheimen, ik kan het niet alleen, schenk mij Uw geloof, schenk mij Uw liefde, want ik heb niets van dit alles! schreeuwde het vaak in haar,
  
  “Sommige gevoelens onderdruk ik” vertelde ze zacht.
  “Dit is hoogmoed”, hoorde zij aan de andere kant van de tafel.
  Ze viel stil; haar hele lijf werd steenkoud.
  Menige tekst die hij haar te lezen gaf vermorzelde een stukje van de steen in haar harde hart.
  De levensleugen en het liegenbeest begonnen gaandeweg in haar te sterven.
  
  Hun ogen raakten elkaar regelmatig, en hun geest, gevoelsleven, geheimen, verlangens, wanhoop, hun hart en gemoed, mislukkingen en hun reacties zijn en laten nog steeds een diepe zee zien, die vol mysterie is.
  
  In haar hoofd gonst het ‘wat is zonde en wat niet, wat mag je voelen en wat niet.
  Haar verstand moraliseerde en was en is nog vaak in strijd met haar hart.
  Haar onzekerheid en minderwaardigheidscomplex lachten als een satan.
  Als het lichaam rechtop moet zitten moppert het in haar ‘Verdomme ook dat nog!’
  De opstandigheid en rebellie vallen aan als een vijand in de oorlog.
  Haar wapen is vaak boosheid… soms ook het gebed…
  
  Vaak vallen er stille momenten.
  Ze kijken elkaar aan en 't hout in de kachel knappert.
  Het strijken van een lucifer kondigt het roken van een sigaar aan.
  Die rookwolk stijgt als een gebed naar boven, maar werkt ook als een nevel, om even onzichtbaar te zijn...
  
  Haar ogen zoeken het pitje voor het icoontje. Kijkend in de flakkerende vlam voelt ze zich meditatief worden.
  Het landschap trekt haar aandacht.
  De leuke kindertekeningen tegen het rode stalletje laten via zijn kleinkinderen opnieuw zijn jeugd zien.
  Een vallende houtblok in de kachel geeft een uitspatting van het vuur.
  Het lijkt wel lava...
  Deze activiteiten laten haar glimlachen.
  In gedachten aan haar gemene streken verdwijnt deze glimlach als sneeuw voor de zon en de schaamte doordrenkt haar met wanhoop en ze buigt haar hoofd en kijkt naar haar voet.
  Een ongeopende knop zit tegenover hem.
  Vaak schreeuwt het in haar, maar ze kan het niet in woorden omzetten.
  Tegenover haar komt het kraken van het leer in beweging en zo komt ze weer terug naar de realiteit.
  Zij zoekt zijn ogen die de geheimen en de pijn van zijn leven tekenen.
  Zij kijkt naar zijn gelaat.
  Een menselijk gelaat is altijd welsprekend.
  Zijn ogen zijn vol licht en schaduw.
  Zijn lippen drukken stemmingen uit.
  De subtiele weerspiegeling van gedachten en emoties die komen en gaan, zijn als een trekkende schaduw op een groene heuvel.
  Een mens spreekt altijd ondanks de heilige stilte.
  
  Een ademgeruis en glimlach volgen. “Waar denk je aan?”
  En de stilte verstomt.
  
  Juni 2002, tijdens deze therapie.
• Reviews (0 uit 0 reviews)
  Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.