Fragment
Fem wil zich eerst nog douchen voor we gaan en dat geeft mij gelegenheid snel de halve vlaai die ik nog in de vriezer heb te ontdooien en een fles rosé met koelhuls in mijn rugzakje te stoppen.
Plotseling staat ze achter me en roept: ‘Tataaaa!’ Ik draai me om en schiet in de lach. ‘Ga je zó…?’
‘Wat dat bejaarde vriendinnetje van je kan, kan ik ook, hoor! Alleen beter. Vind je niet?’
Het is schandalig, maar ik schiet geweldig in de lach. Ik voel dat het ook door mijn emoties komt en verdorie, wat lucht dat op!
‘Weet je wel zeker dat je wilt wandelen, en nog wel met je vader.’
Ze geeft een kleine tik op mijn wang en in mijn kruis. ‘Au! Kijk uit T-hola, je wou nog kindertjes, leuke kindertjes, zei je!’
Opeens staat ze er bloedserieus bij.
‘Ojee… geintje-geintje-geintje…’, zeg ik razendsnel, maar het is te laat, ik had het niet moeten zeggen.
‘Nee Fem, daar gaan we het nu niet over hebben. We hebben het zo leuk nu, dus…’. Ik trek een grote grijns tevoorschijn.
‘Oh, nou, dan weet ik al hoe die discussie zich zal voltrekken. Maar waarom begin je er dan…’
‘Jahaa, dom, gewoon dom. Omdat jij mijn organen in de vernieling hielp.
‘Rugzak mee?’
‘Ja, tante K, rugzak mee en als je nou je opmerkingen niet afstemt op je uitmonstering dan blijf ik thuis.’
‘Úítmonstering…? Wat is dat nou voor een vreselijkheid!!?’
‘Dat zijn te korte rokjes van een te oud meisje over te mooie benen onder een te diep uitgesneden zomers topje, zoiets is dat, met van die geile zware wandelschoenen eronder.’
‘Oh…dat!’
×