Fragment
Fragment: de turnbok
‘Wat heb je mooie nagels,’ fluisterde hij zacht. Mijn gedachten vlogen alle kanten op. Als antwoord
giechelde ik maar een beetje. Even werd het zo stil tussen ons dat ik bang was dat hij mijn hart in mijn
borstkas tekeer hoorde gaan.
‘Ik vind je leuk!’ flapte ik eruit. Hugo lachte en keek me even stilzwijgend aan.
‘Meestal vind ik jou ook leuk, maar zojuist even niet hoor,’ zei hij breeduit grijnzend. Zijn handen lagen inmiddels op de turnbok. De ene links en de andere hand rechts. Daar tussen in zat ik een beetje met mijn kont te schuiven. Ineens ongemakkelijk, omdat ik geen kant uit kon en hij erg dichtbij kwam. Ik rook zijn heerlijke aftershave, maar durfde er niets over te zeggen. Doordat ik me geen houding wist te geven gaf ik hem spontaan een knuffel door mijn armen om zijn nek te slaan. Mijn neus kwam halverwege zijn oor en ik rook zijn geurtje nog sterker. Nadat ik hem had losgelaten, keek hij me ineens serieus aan. Ik schrok van de verandering in zijn gelaat en keek bezorgd terug. Even was ik bang dat hij boos op me werd, omdat ik hem een knuffel had gegeven.
Papa houdt er ook niet van… dacht ik.
Hij boog zijn hoofd naar mijn gezicht en gaf me, voordat ik het in de gaten had, een vluchtige kus, recht op mijn mond. Verbouwereerd door dit intieme moment, bracht ik mijn vingers naar mijn lippen.
Fragment: dagboek
Voordat ik het in de gaten had, haalde ze uit met haar hand om een klap in mijn gezicht te geven. De klappen die ik van haar krijg, komen steeds vaker voor. Het maakt me bang en verdrietig, maar soms ook boos en opstandig. Het liefst sla ik haar dan terug,
maar dat durf ik niet. Nog niet. De laatste keer draaide ze helemaal door, omdat ze aan mij zag dat ik haar terug wilde slaan. Mijn neiging heeft ze er letterlijk uitgeslagen. Na de afstraffing zat ik onder de blauwe plekken, want ze bleef me maar schoppen en slaan. Ik kon geen kant op omdat ik tegen de radiator in de woonkamer werd geschopt. Om mezelf te beschermen lag ik ineengedoken op de grond en gilde of ze alsjeblieft wilde stoppen. Er was geen houden meer aan, ze bleef maar doorgaan!
Fragment: babydoll
‘Wat zit er in die rieten mand?’ vroeg ik nieuwsgierig en wees ernaar.
‘Leuke kleding om aan te trekken, kijk maar even of er iets leuks tussen zit, dan haal ik wat te drinken voor ons, goed? Ben er zo weer!’
Hugo liep naar beneden en ik trok de mand open om één voor één de muf ruikende kleding eruit te trekken. Ik hoorde Hugo alweer snel de trap naar boven komen oplopen. Op dat moment onderzocht ik een licht doorschijnende babydoll in een roodroze kleur met kant langs de rand van de buste, dat hard aanvoelde en prikte. Toen hij de zolder opkwam, hield ik het voor de grap voor mijn borsten, danste dolletjes en lachte een beetje plagerig terwijl ik hem bleef aankijken.
‘Dat is mooi! Wil je dat voor me aantrekken?’ vroeg hij ineens schor. Ik had zijn vraag niet verwacht en schrok er een beetje van, vooral omdat het “niemendalletje” weinig te wensen overliet. Hoewel ik er niet helemaal gerust op was, wilde ik het niet weigeren.
‘Is goed,’ zei ik zacht.
‘Wat lief. Je kunt je achter het kamerscherm omkleden,’ zei hij.
×