Fragment

'Dat is de oplossing: jij gaat gewoon in mijn plaats.' Na deze luchtige opmerking van Margaret Wagenaar viel er een beladen stilte.

Heleen Vink schraapte haar keel. 'Dus als ik het goed begrijp,' zei ze, 'wil jij dat ik volgende maand bij je peettante in haar kasteel in Zuid-Frankrijk ga logeren terwijl ik doe alsof ik jou ben.' Ze nam haar stiefzus onderzoekend op. 'Is dat het idee?'

'Ja, wat is daar mis mee? Dat oude mens wil iemand om haar vier weken lang gezelschap te houden, wanneer haar vaste slaaf vakantie heeft. Zolang er maar iemand komt opdagen die beweert Margaret Wagenaar te zijn, is ze tevreden. Wat is dan jouw probleem?'

'O, niets natuurlijk,'  antwoordde  Heleen ironisch. 'Het feit dat we niet eens op elkaar lijken, doet er helemaal niet toe.'

Schouderophalend   keek  Margaret  haar  aan.  'Ik heb blond haar, en jij hebt bruin haar.' Ze wierp een minachtende blik op Heleens eenvoudige kapsel. 'Dat is zo verholpen. Verder is tante praktisch blind; daarom heeft ze een begeleider nodig. Meer dan een wazige vlek zul je  niet zijn.'

'Altijd al mijn hoogste ambitie,' mompelde Heleen.

'Kom op, Heleen, jij kunt het gemakkelijk doen. Als die waardeloze, tweedehands boekwinkel waar  je werkt aan het eind van deze week sluit, heb jij geen baan waarmee je rekening hoeft te houden. Zelf kan ik echt niet weg; dat moet je begrijpen.'