Tijdens de Tweede Wereldoorlog gingen Duitse arbeiders het leger in. Hun werkplekken werden opgevuld met dwangarbeiders uit de bezette gebieden. Zij kregen een oproep zich te melden en hadden meestal geen andere keuze dat te ook doen, want het gros had geen mogelijkheid om onder te duiken of te vluchten.
In Duitsland waren zij slaven en werden slecht behandeld. Wie niet deed wat de Duitser wilde ging naar een Erziehungslager (opvoedingskamp), een soort concentratiekamp, waar de omstandigheden gruwelijk waren. Ruim 500.000 Nederlanders werden gedwongen tewerkgesteld in Duitsland. Meer dan 30.000 van hen kwamen om door honger, ziekte, mishandeling en oorlogsgeweld.
Dit boek is het relaas van een van hen, mijn vader Jan Sikking Sr. Hij heeft gedurende de tijd dat wij hem kenden amper iets verteld over de oorlogsperiode en de mensonterende omstandigheden. Het was te pijnlijk. Pas aan het einde van zijn leven heeft hij een cassettebandje met zijn memoires ingesproken. Daarmee herbeleefde hij vele voorvallen. Dit boek is een transcriptie van zijn mondelinge relaas dat veel schokkende, maar ook soms komische gebeurtenissen bevat. De dwangarbeiders hebben nauwelijks enige erkenning gekregen voor het onrecht en leed dat hen is aangedaan. Ik hoop dat zijn verhaal bijdraagt aan het begrip voor deze groep.