Fragment

Er werd aangebeld, gevolgd door een paar enorme bonzen op de deur.
Het bonzen ging keihard en stopte niet. De bel werd bijna aaneengesloten ingedrukt en ze werd gek van de herrie.
Herma liep naar de intercom vlak naast de deur.
‘Ja?’
‘Dit is de moeder van Sandra. Ik eis dat mijn dochter nú direct naar buiten komt! Zijn jullie helemaal gek geworden?! Dat leugenachtige kreng, ik weet niet wat ze jullie allemaal voor onzin op de mouw heeft gespeld maar ze moet nú komen! Het is mijn dochter en dit is ontvoering! Jullie hebben geen enkel recht om haar hier te houden! Ik doe aangifte als jullie haar niet nu direct naar buiten sturen!’
Sandra kromp in elkaar bij het horen van haar moeders woedende stem maar Ron en Herma maakte een mondgebaar dat haar vertelde dat ze zich geen zorgen hoefde te maken.
‘Goedenavond mevrouw. Zoals ik u al aan de telefoon heb uitgelegd is het niet mogelijk om Sandra nu met u mee te laten gaan. Wij zijn een overheidsbevoegde instantie en Sandra valt nu onder onze hoede tot nadere bepaling. Zoals ik u heb uitgelegd zal er een onderzoek opgestart worden om uw situatie te bepalen. U bent zeer welkom om morgen tijdens kantoortijden hier te komen zodat we uw case kunnen bespreken. Ik zou graag een afspraak met u willen maken, zou het morgen om 2 uur schikken?’
‘Ben je helemaal idioot! Wat denk je wel, ik hoef helemaal geen afspraak te maken, die slet moet gewoon nu naar buiten komen en in de auto stappen! Hoe durft ze. Er is niets aan de hand, het zijn allemaal leugens! Ze komt nú naar buiten, hoor je me? Ik eis het, nu direct!’
‘Het spijt mij mevrouw. Sandra is niet hier, ze is in een tijdelijke opvang waar ze vannacht zal blijven. Het is niet mogelijk om haar daar vandaan te halen en ze kan niet door u opgehaald worden. Ze valt nu onder de hoede van de overheid en onze instelling. Ik zie u graag morgen hier terug zodat we er rustig over kunnen praten en aan u de vervolgstappen kunnen uitleggen.’ ×