Fragment

De meeste ouderen herinneren zich pas iets van hun kindsheid vanaf 5-jarige leeftijd, tenzij er iets schokkendst gebeurt een oorlog of dood en verderf. In mijn geval was het de dood van mijn moeder, ik was 3 jaar toen ze stierf en dat heeft heel veel invloed gehad op mijn gedrag in mijn leven.
Allereerst ben ik veel herinnert door ooms en tantes, aan dingen die ik gezegd en gedaan heb tijdens de begrafenis, allerlei dingen die kinderen in hun onschuld wel eens zeggen, maar ik weet daar niets van.
Mijn eerste echte herinnering en die heb ik nog als de dag van gisteren is dat mijn vader verkering had (of een oogje) op mevr. Waterschoot, en daar waren mijn broer en zus het niet mee eens.
Of het te vroeg was of dat ze haar niet leuk vonden, ik weet het niet, ik weet wel dat ze vanaf de bolksheuvel de Willibrorduslaan ingereden kwam en dat ik haar van de fiets trok, opgejut door de verhalen thuis van mijn broer Wil en zus Netta.
Maar toch was dit mijn allereerste initiatief, weliswaar niet erg positief maar toch, min of meer goed bedoeld.
Mijn vader was dus op zoek naar een vrouw die 2 pubers en een ventje van 8 en een kleuter van 4 moest opvoeden.
Omdat hij nogal veel buurten (ofwel veel tijd verkletste) werd hij gewezen op een vrouw in Ospel, ze hadden gezegd dat daar een flinke vrijgezel zat. ×