Fragment
"Vertel maar tante Sosila, vertel ze maar hoe je afscheid van me genomen hebt in het crematorium. Vertel ze met welke handen je de bloemen op mij gegooid hebt, toen ik daar in die kist lag en je afscheid van me nam! Hoer, hoer, hoer!"
De schelle kreet die daarna volgde was niet van deze wereld. Ik moest mezelf dwingen om niet weg te rennen. Geschokt rende ik naar tante Sosila, ik sleurde haar de gang in en daarna de keuken in. De keuken stond vol met vrouwen, die allemaal angstig bij elkaar hokten. Bij sommigen liepen de tranen uit de ogen, anderen hadden hun handen voor de mond geslagen om niet in huilen uit te barsten. De angst was bijna tastbaar.
"Sosila, wat bedoelt hij? Vertel! Wat heb je gedaan? Hij is hier teruggekomen door jou. Vertel mij wat er aan de hand is!" eiste ik.
×