Samenvatting
Meer dan vroeger zijn mensen vrij om betekenis te geven aan hun leven, om zelf waarden te kiezen die voor hen belangrijk zijn. Welke gevolgen heeft dat voor het gesprek over zingeving en spiritualiteit met de volgende generatie? Een gedeelde context van religie en kerk is voor velen immers weggevallen. Is een persoonlijke getuigenis hoe zingeving en spiritualiteit zich in het eigen leven hebben ontwikkeld dé of een manier om iets aan kinderen, leerlingen, studenten te communiceren? Eén van de mogelijke methoden om een getuigenis te delen is die van de ‘spirituele autobiografie’. Ontwikkeld in de VS is deze werkwijze in Nederland geïntroduceerd door Jannet Delver. Inmiddels wordt deze methode aan wo- en hbo-opleidingen in Nederland toegepast. Ook voor groepsgesprekken met cliënten blijkt het schrijven en delen van de spirituele biografie bij te dragen tot het (her)vinden van krachtbronnen in moeilijke levensomstandigheden.
In dit boek krijgt deze methode een intergenerationele toepassing aan de hand van een briefwisseling tussen de redacteur en zijn dochters Elsemarijn en Janneleen, aangevuld met een begeleidend gesprek. Daarna laten diverse collega’s uit het professionele en wetenschappelijke veld hun – persoonlijk – licht erop schijnen.
Leven als zoeken naar de zin van het leven hoeft niet moeizaam te zijn, maar juist boeiend en aanstekelijk.