Fragment

Fragment 1:

Wanneer wij de bodem durven te raken

van het besef dat wij het niet meer weten,

pas dan kan werkelijke verandering

van onze wereld beginnen.

Pas dan zijn wij bereid

om al onze gehechtheid op te geven.

In eerste instantie

vanuit de meest donkere en pijnlijke emoties

van angst en wanhoop.

Maar juist dan, en alleen dan,

zal er licht komen in onze geest,

ruimte in ons denken,

vrijheid in ons handelen.

Fragment 2:

Voorwoord

“Waar moet het met deze wereld naar toe?”

“Dit kan zo toch niet goed blijven gaan?”

“Ik weet het niet meer!”

Woorden die als echo’s nagalmen in je hoofd en in je hart.  De hoop dat wanneer je ’s ochtends wakker wordt het alleen maar een nare droom blijkt te zijn en je tot de geruststellende ontdekking komt dat de wereld een veilige, vertrouwde en liefdevolle plek is… De krant links willen laten liggen omdat het zal je confronteren met het tegendeel… De onbestemdheid en onzekerheid voelend van een maatschappij die rommelt, die meer en meer losgeslagen lijkt te zijn, onbegrijpelijk en ondoorzichtig is en waar de oude structuren op instorten lijken te staan. De pijn en het lijden in onze wereld zien, de diepgaande onrechtvaardigheid naar mens en natuur. Wij weten het niet meer, maar we doen alsof…

Tot die dag dat je verzucht: “Ik weet het niet meer…”

Fragment 3:

Er was eens een reusachtige tollende draaikolk…

Ergens, boven één der diepste delen van de oceanen, bevindt zich de grootste en krachtigste draaikolk die je je maar kunt voorstellen. Een reusachtige tollende kracht, welke door de draaiing van de enorme watermassa zal blijven draaien tot er wellicht ooit eens iets verandert in de diepte, in de stromingen. Die kans echter is bijzonder klein bij dit soort bijna mythische natuurkrachten.

De kracht van de draaiing is op grote afstand van de maalstroom te voelen in de onderstroom. Mijlenver weg draait het water al rond en drijft en spoelt alles in een bepaalde richting. Zonder eigen kracht is alles wat zich daar bevindt al overgeleverd aan de kracht van de draaiing en zal langzaam maar zeker richting de kolk drijven. Stel je een stukje drijfhout voor…

Zo ver weg van de kolk zelf kan de wind of een tegenstroming nog zorgen dat het stukje drijfhout van koers verandert en uit de baan van de kolk wegdrijft, de vrijheid tegemoet. Maar in de buitenste cirkels van de draaikolk wordt het gegrepen en begint het mee te deinen op de lange, grote en langzaam rondtrekkende cirkels. Er is nog weinig aan de hand, en zou het stukje hout een eigen innerlijke kracht hebben, dan kon het zich nog redden. Het zou tegen de stroom in kunnen vechten om zich alsnog vrij te maken van de kolk.

Een aantal draaiingen verder wordt dat steeds moeilijker. Het stukje hout is overgeleverd aan de kracht van de kolk. Meer en meer beweegt het naar het middelpunt, sneller en sneller. De kolk trekt het stukje drijfhout naar zich toe. Er is niets meer aan te doen, het zal ten onder gaan.

vervuiling, faillissementen, oeverloze debatten, economische crisis, milieuproblematiek, vergrijzing, gedwongen ontslagen, groei van de wereldbevolking, schuldsanering, keiharde discussies, paniekvoetbal, ontwrichte gezinnen, bezuinigingen, oorlogen, werkeloosheid, hongersnoden, incapabele leiders, overnames, klimaatverandering, uitsterven van dieren, publiekelijke lynchpartijen, depressiviteit, epidemieën, einde van het fossiele tijdperk, overvallen, bloedbad op scholen, religieus geweld, fascistisch geweld, waterschaarste, natuurrampen, burenruzies, eigenbelang, consumptiemaatschappij, werkdruk, verslavingen, vriendjespolitiek, droogte, armoede, kabinetscrisissen, schandpaal nagelen, moordpartijen, haat… de lijst is onuitputtelijk – helaas.

Het lijken gebeurtenissen, feiten, thema’s op zich. Niets is echter minder waar. Alles is met elkaar verbonden. Alles is onderdeel van de stroming van dezelfde draaikolk.

Fragment 4

De eerste tien minuten van zijn betoog zat ik af en toe nog te spelen met mijn mobiele telefoon. Ik voelde me verveeld, vond het saai. Wat moest ik met die informatie. Ik keek op de klok. Dit zou nog lang gaan duren. Ik stuurde opnieuw een sms naar een collega-instituut die een vraag aan me had gesteld over een training. Ze stuurden meteen een sms terug. Ik ook weer. Binnen een aantal minuten kwamen we tot een overeenkomst. Ik zat geld te verdienen, een zakelijke deal te sluiten, terwijl ik de stem van Jim op de achtergrond hoorde. Ik zat me af te sluiten terwijl hij me riep. Terwijl de wereld me riep.

Ik weet niet meer wat het exacte moment was, welke woorden er op dat moment werden gesproken. Maar ik zette mijn telefoon uit en begon met aandacht te luisteren. Ik denk achteraf ook dat het niet zozeer de woorden waren - de concrete uitleg over het gevaar dat wij lopen - welke mij als eerste raakten. Het was de sfeer die ontstond in de ruimte door de aanwezigheid van al deze mensen. Het was geen opsomming van duistere gebeurtenissen en zwartgalligheid, maar een Liefde en compassie, een intense zorg om de wereld en haar mensen. Ik werd er stil van, raakte ontroerd. Op het moment dat ik mij liet verbinden door die Liefde, door die zorg en er deel van werd, kwam elk woord binnen.

Ik werd heen en weer geslingerd. Ik was verward. Zou dat echt allemaal waar zijn wat hij zei? Dat de wereld er echt zo aan toe is, dat we massaal op crisissen afstevenen? Dat we de wereld zoals we die nu kennen, kwijt gaan raken? Dat de vertrouwde structuren niet meer werken? Dat niets meer zeker is? Dat we richting zeer moeilijke tijden gaan?

Fragment 5

Langzaam doe ik mijn ogen open. Ik zie de lucht. Prachtig blauw, schapenwolkjes. Er lijkt niets aan de hand te zijn. Mijn ogen vallen weer dicht. Ik richt me op, zit weer tegen de boom. Weer open ik langzaam mijn ogen. Het donker is er toch. Rechts staar ik de duisternis in. Mijn rechterhelft is aanwezig in het donker. Ik beweeg mijn hand in het duister. Links zit ik in het licht. Het licht daar raakt mijn hand. Precies daar waar ik zit raakt het licht het donker, het donker het licht. Alles staat stil. In het licht is het prachtig groen. Ik hoor de vogels die hun liederen fluiten. Ik zie de vlinders, ik zie een hert in de verte. Ik hoor een specht. Ik voel hun Liefde, ik hoor hun stem. Het donker kan niet verder, het licht trekt zich niet terug. Het licht blijft het licht.

Ik zit nog steeds tegen de boom… Het donker kan zich niet met het licht vermengen. Precies dáár bevind ik mij. Ik ben stil. Mijn hart gevuld, met wanhoop en hoop, met angst en vertrouwen, met pijn en Liefde. Met duisternis en met licht. En ik open mijn hart, ik luister. Simpelweg omdat er niets anders te doen is…

Fragment 6

Het is dus heel simpel: als we ons massaal aan de beloftes uit het vorige hoofdstuk houden, ziet de wereld er vanaf vandaag anders uit. Doen we datgene wat we van nature als potentie in ons hebben, leven we een leven vanuit beschikbaarheid en dienstbaarheid. Voor een aantal mensen is dit ook al daadwerkelijk hun leven, hun bestaan, hun wijze van zijn in deze wereld. Er zijn mensen die geschikt zijn om jarenlang in een klooster te wonen, om urenlang te mediteren, die op alles met compassie reageren, die in stilte kunnen zijn voor lange tijd. Voor de meesten van ons echter, en dat geldt ook voor ons, de schrijfsters van deze oproep, is dat niet de dagelijkse realiteit.

Er zijn zoveel andere zaken die aandacht vragen, belangen die spelen. De auto moet worden gepoetst, er moeten boodschappen worden gedaan, de was moet gedaan worden en gestreken in de kast belanden, de kinderen moeten op tijd op school zijn, je moet nog een heleboel e-mailtjes beantwoorden, een deadline halen, een werkstuk afmaken, afgesproken resultaten behalen, aan je competenties werken, die klant terugbellen, koken, de barbecue organiseren, het paard borstelen, de oogst binnenhalen, rekeningen betalen, wijn bottelen, rozen knippen en het gras maaien.

En los van die dagelijkse dingen die alle hun prioriteit hebben en je aandacht vragen, is er ook de voortdurende discussie in je hoofd. De stemmen die van alles tegen je zeggen, gedachten die over elkaar heen buitelen. Een discussie die heftiger wordt wanneer je de keuze wilt maken om (zo goed mogelijk) de beloftes te leven.

“Ik moet echt die rode laarsjes hebben.”

“Je hebt al zoveel schoenen, je hoeft deze echt niet te hebben.”

“Jawel, want deze heb ik nog niet…”

“Je moet je vriendin terugbellen, ze heeft het op dit moment moeilijk en heeft jouw aandacht en warmte nodig.”

“Ja, nu even niet, ik heb er geen zin in. Ik ben veel te moe. Ik heb al de hele dag met mensen gepraat.”

“In de volgende directievergadering ga ik open en respectvol met mijn collega’s om en ga ik werkelijk naar ze luisteren. Ik zal me kwetsbaar opstellen.”

“Ja, jij bent gek. Alsof ze naar jou toe zo respectvol zijn. Zo direct sabelen ze je keihard neer.”

“Ik wil vanavond biefstuk eten.”

“Pak dan in ieder geval een biologische.”

“Weet jij wel dat die duurder is?”

Fragment7

Kies acties van dienstbaarheid die binnen jouw mogelijkheden liggen en die je ook daadwerkelijk kunt uitvoeren. Je zult merken dat door kleine inspanning het resultaat groot kan zijn, dat door slechts enkele acties per dag de wereld al verandert. Jouw wereld verandert en de wereld van de ander verandert. Je zult de inspiratie zijn voor de ander om ook verschil te willen maken. Vaak laten we ons nog verleiden door de schijn dat het allemaal toch niet uitmaakt. Maar het tegendeel is waar. Kleine, relatief eenvoudige acties van dienstbaarheid brengen een keten van reacties op gang, als de groter wordende kringen in het water wanneer je er een steentje in hebt gegooid. Jij kunt dat steentje zijn met geweldige resultaten, al is het vaak zo dat je niet meer zelf getuige bent van dat resultaat. Al die kleine initiatieven bij elkaar zullen samen effect op de vaarkracht en op: door de inzameling van vaak maar een paar euro per persoon ontstaat een enorm budget waarmee goede initiatieven ondersteund en nieuwe geboren kunnen worden. Tevens zul je merken hoeveel plezier, geluk en inspiratie het je zelf zal opleveren. de koers van het schip hebben. Het werkt zoals bij crowdfunding: door de inzameling van vaak maar een paar euro per persoon ontstaat een enorm budget waarmee goede initiatieven ondersteund en nieuwe geboren kunnen worden. Tevens zul je merken hoeveel plezier, geluk en inspiratie het je zelf zal opleveren.