Fragment
In het park speelt een saxofonist en wij gaan op een muurtje naar hem luisteren. Er lopen behoorlijk wat toeristen rond en we kijken wat om ons heen. Dan worden we aangesproken door een Japanner en tot ons grote enthousiasme spreekt hij vloeiend Engels. Hij komt bij ons op het muurtje zitten, vertelt dat hij met pensioen is, een afspraak met vrienden in het park heeft maar dat zij er nog niet zijn, en hij verveelt zich een beetje. Hij is vol interesse waar wij vandaan komen en waar wij heen willen. Hij geeft ons meteen advies. Hij denkt dat we aan de late kant zijn voor een reis naar mnt Fuji. Volgens hem is het vier uur reizen in plaats van de twee uur die de Lonely planet aangeeft. Hij zegt dat we altijd welkom zijn om bij hem te logeren en vraagt of het misschien niet handiger is dat we een nachtje bij hem slapen en dat hij ons helpt met het reserveren van een busticket & accommodatie bij Mount Fuji. Nu is het natuurlijk geweldig als je bij iemand thuis kan verblijven. Dan zie je pas echt hoe iets er in een land aan toe gaat. De ander kant is dat je wel een risico neemt door zomaar met iemand mee te gaan want je kent iemand niet. Als je echter nooit een gokje waagt, mis je misschien de mooiste ervaringen. We hebben een goed gevoel bij deze man en wagen de gok. Misschien zitten we ernaast en worden we bedwelmd met sake en zijn we al onze spullen kwijt, maar ons gevoel zegt dat dit wel snor zit. Wel verwachten we dat er waarschijnlijk een prijskaartje aan het verblijf hangt en hij ons misschien bij zijn vriend een busticket laat boeken, maar we zien het wel.
×