Fragment
“Freyja, laat je deze schoof koren op het land staan voor Wodans schimmel?”
Ik schrok op uit mijn mijmering en staarde in de felblauwe ogen van mijn broer Loki.
“Wodan boos maken is het laatste wat ik nu wil.”
Ik knikte begrijpend.
“Loki, wie denk jij dat de nieuwe volva zal worden?”
Zijn gezicht vertrok in een laatdunkende grimas.
“Jij in ieder geval niet, zussie.”
Hij maakte met zijn vinger een golvende beweging, alsof hij in de lucht een kruipende adder tekende. Ik zuchtte diep en knikte zelfbewust.
“Je hebt gelijk, breur. Ik ben inderdaad volstrekt waardeloos met de zijwaartse kromming in mien rug.”
Hij knikte bevestigend en wees naar onze nederzetting een eindje verderop.
“Het is Saga, daar is geen twijfel over mogelijk. Ze is volmaakt en het eerstgeboren kleinkind van grootmoe. Accepteer het Freyja, je zult nooit van ongekende waarde zijn. Jouw lotsbestemming is enkel arbeid in het korenveld en het weven van onze wollen mantels.”
×