€ 17,50

ePUB ebook

  € 12,50

PDF ebook

  € 12,50

Verlangen naar de Ruysdaelkade

opgroeien in naoorlogs amsterdam

Hans Trompetter • Boek • paperback

  • Samenvatting
    Amsterdam Oud-West 1949. De hoofdpersoon groeit op in het gezin van een getraumatiseerde Joodse vader en een moeder uit de Jordaan. Hogerop in de wereld, verhuizen naar Zuid, succes in zaken en weerbaar zijn. Daar draait het om in het leven. De hoofdpersoon denkt daar heel anders over. Hij wil zich ontworstelen aan zijn burgerlijke milieu en dichter of kunstenaar worden. Groots en meeslepend leven. Die worsteling vormt de rode draad in een turbulente opeenvolging van ontwikkelingen. Dit boek beschrijft een periode van 40 jaar. Het eindigt met het overlijden van zijn vrouw waarna hij met 3 kinderen alleen achterblijft.    Een ontroerend levensverhaal vol humor en tragiek. Openhartig  en beeldend geschreven.
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 145mm x 210mm
    Aantal pagina's : 211
    Uitgeverij : Van Maaskant Klein
    ISBN : 9789082029901
    Datum publicatie : 01-2013
  • Inhoudsopgave
    niet beschikbaar
  • Reviews (8,7 uit 10 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    07-05-2013
    aangrijpend relaas door integer relaas van oorzaak en gevolg. een zoeken naar de zin van het leven . Dapper gevecht welke voor velen herkenbaar zal zijn.Al is dit gevecht alleen voor overlevers weggelegd. Vraag: is het boek geschreven met het vooropgezette doel om ook te delen met de buitenwereld ? Het is sterk autobiografisch. Hans Trompetter is er door zijn kordate schrijfstijl er een zeer leesbaar boek van te maken. Alleen dat al verraad een groot schrijver.

       Knap geschreven
       Soms wat te veel boosheid

    Geplaatst door uit Callantsoog , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    08-04-2013
    correctie op recensie van Patty Krone
    Beste Boekenbestellen.nl, Ik heb een stukje geschreven over 'Verlangen naar de Ruysdaalkade'. Ik heb daar bij de minpuntjes 'stijl' ingevoerd. Dat moet zijn: 'structuur en opbouw'. Wilt u dat veranderen? hartelijk dank patty krone


    Geplaatst door
    Waardeert het boek met een 8 uit 10


    06-04-2013
    Hé, dat is mijn jeugd!
    'Verlangen naar de Ruysdaelkade' is een ontroerend boek. Niet zozeer om het persoonlijke verhaal van Hans Trompetter (alhoewel het ook daarom een ontroerend boek is), maar omdat de helft van zijn verhaal (te weten de eerste helft) mijn eigen verhaal had kunnen zijn. Die vader, die had ik ook. Die school, daar ging ik ook naartoe, die buurt daar liep ik ook doorheen. Het was een feest van herkenning! En: alles is vol vuur en vaart genoteerd. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen.

       Vaart, pit en humor
       Perfecte weergave v. tirades van pa
       Structuur
       interpunctie

    Geplaatst door uit Amsterdam , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 7.5 uit 10


    29-03-2013
    Prachtboek met aangrijpend levensverhaal
    Indrukwekkend en meeslepend geschreven verslag van een leven, met veel humor, wijsheid en een scherp oog voor details. Trompetter neemt de lezer mee op een reis door zijn leven, via de moeizame verhouding met zijn vader, zijn jeugdvrienden en -liefdes en zijn gevecht om zich te ontworstelen aan zijn milieu. Hij laat de verschrikkingen, die voortijds een einde maken aan zijn geluk, op een knappe manier hun schaduwen vooruitwerpen in dit aangrijpende relaas. Trompetter is een schrijver van formaat en hij laat in dit boek zoveel van zichzelf zien, dat je je afvraagt of hij genoeg stof zal vinden voor een volgend boek, want dat zal een auteur van dit kaliber zeker moeten schrijven.


    Geplaatst door
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    19-03-2013
    Verlangen naar de Ruysdaelkade
    Een indrukwekkend verhaal en goed geschreven. Ik heb op zoek naar herkenbaarheid en uiteraard geraakt door de eerlijkheid...het boek in 1 keer uitgelezen. Dank! Goed dat de schrijver in die ' karate tijd ' al goed oog had voor de Zen-kant van het leven. Dat geeft het boek ook nog eens een extra dimensie.

       goede schrijfstijl
       herkenbaar

    Geplaatst door uit Amsterdam , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 8 uit 10


    04-03-2013
    Een strijd naar geluk en erkenning
    Een indrukwekkend relaas van een naoorlogse jongen die alles goed moet maken wat zijn joodse vader heeft moeten ontberen op gebied van opleiding door zijn oorlogsverleden. Een strijd van afzetten tegen de vooroordelen van z'n vader, de worsteling van het uitbreken uit z'n burgerlijke milieu. Daarna z'n grote liefde kwijt raken aan kanker. Met veel humor en zelfspot en ook zelfkennis geschreven boek dat ontroert en je ook laat schateren van het lachen. Je gaat als lezer bijna 40 jaar met hem mee in zijn leven en het is voor de schrijver dan misschien wel klaar maar denk ik dat de lezer zeker zal willen weten hoe het verder is gelopen in het leven van Hans. Prachtig boek waarin ook de periode vanaf 1950 t/m 1990 goed weergegeven wordt.

       Goed leesbaar geschreven
       Geeft goed tijdsbeeld weer

    Geplaatst door uit Amsterdam , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 10 uit 10


    27-02-2013
    Verlangen naar de Ruysdaalkade
    Een aangrijpend verhaal over een man die de zoon is van een Joodse vader die zijn hele familie in de oorlog is verloren. Het is aangrijpend te lezen dat de hoofdpersoon ook een verschrikkelijk verlies heeft moeten meemaken nl. het overlijden van zijn vrouw en hij met 3 jonge kinderen achterblijft. De moeder van de hoofdpersoon heeft ook het een en ander meegemaakt in haar leven. Hoe is het mogelijk dat in een familie zoveel narigheid kan gebeuren.Heel goed geschreven.


    Geplaatst door
    Waardeert het boek met een 10 uit 10


    25-02-2013
    prachtig, doorleefd boek
    Zeer treffend typeert Hans Trompetter de zoektocht naar zijn identiteit in de jaren '60 en '70. Typerend voor jongeren die niet konden communiceren met ouders die door WO 2 het contact met hun eigen jeugd waren kwijtgeraakt. Op een zeer eerlijke en integere wijze laat Hans de lezer deelgenoot van zijn gevoelens in de ingrijpende gebeurtenissen in het eerste deel van zijn leven. Een geweldig debuut.


    Geplaatst door uit Amsterdam , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    23-02-2013
    een lach en een traan
    Een boek dat ik in een keer heb uitgelezen En ik ben geen amsterdammer De strijd van wat ga ik doen met m,n leven de humor en later het grote verdriet een erg goed boek die je meeneemt in de tijd

       humor
       verdriet

    Geplaatst door uit amstelhoek , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 8 uit 10


    22-02-2013
    Interessant
    In Verlangen naar de Ruysdaelkade komen verschillende bekende thema's uit de naoorlogse literatuur samen. De schrijver heeft een door de oorlog getekende vader, en verliest zijn nog jonge vrouw aan een slopende ziekte. De auteur kijkt toch op zijn jonge jaren waarin hij op allerlei destijds vernieuwende wijzen probeerde te ontsnappen aan, misschien niet kleinburgerlijkheid in zijn geval, maar wel een beklemmende en dwingende achtergrond. Misschien omdat het zulke al veelbeschreven dingen zijn dat het boek niet verschenen is bij een van de geeikte uitgeverijen en weinig aandacht krijgt. Dat is best jammer, want het is de verdienste van Hans Trompetter dat hij er toch een nieuwe invulling aan kan geven en boeiend is om te lezen. Dat zit hem in de beschrijvingen van onder andere zijn vader, zijn overige familieleden, vrouw en schoonfamilie. Je ziet al die personen onmiddellijk voor je, en meer dan dat, ze stappen bijna lijfelijk uit het boek. Want hoe bekend de thema's ook, de personages zijn verre van standaard. Trompetters vader was geen representant van een verdwenen joodse gemeenschap. Integendeel, hij staat voor een verzwegen of genegeerd deel van de vervolgden: De mensen die zich voor de bezetting nauwelijks meer realiseerden dat ze Joods waren en dat pas na overleving van wat voor hen als een donderslag bij heldere hemel kwam juist op een wat onhandige manier weer werden, zonder enige handvaten of gemeenschappelijkheid daarbij. Des te lastiger (en uiteindelijk onbegrijpelijker en irritanter) voor de nazaat. Trompetter schrijft eerlijk op het pijnlijke af. Ook als het gaat om de moeder van zijn drie kinderen en haar slopende dood. In het begin komt ze over als een beetje aanstellerig, lui rijkeluismeisje, maar dat beeld wordt vakkundig gestript in de realisatie dat niemand verdient om zo'n rotte ziekte te krijgen, en al helemaal niet als je niet rookt, drinkt of rotzooi eet, integendeel. Op de manier waarop hij dat beschrijft kun je het afmattende schuldgevoel van de partner, die dat allemaal wel doet, goed beschrijven. En daarmee vermijdt Trompetter ook dat zijn boek een klaagzang is over het leed dat hij te verduren heeft gehad, het leed van zijn vader blijft diens leed en het leed van zijn vrouw nogal voornamelijk dat van haar. Dat het hem ook getekend heeft krijg je -heel Nederlands- in wat terloopse passages wel mee maar wordt nergens hoofdmoot. Compositie en persoonsbeschrijvingen maken dus dit boek. Een bezoek aan een hoogbejaarde, wat dementerende oom, die steeds vraagt of Trompetter's vader nog leeft wat door hem beantwoord wordt met wat er in de tussentijd, tussen de dood van zijn vrouw en de huidige tijd is gebeurd, vormt een knappe epiloog. Het boek is geschreven voor het nageslacht en ik hoorde er toevallig over, bestelde het omdat ik op de Ruysdaelkade heb gewoond en dacht dat dit er in voor zou komen (wat nauwelijks het geval is, Vader verlangde er naar te verhuizen naar de Ruysdaelkade maar dit gebeurde nooit)maar desondanks heb ik geen spijt van de aankoop, omdat ik het met interesse gelezen heb en denk dat het toch iets toevoegt aan het literaire landschap met deze thema's.

       Compositie
       Persoonsbeschrijvingen

    Geplaatst door uit Balkbrug , leeftijd 40-49
    Waardeert het boek met een 8.5 uit 10

€ 17,50



2-3 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment

‘Ik word liever kunstenaar,’ zeg ik. Vader zucht en zegt: ‘dat is een heilloze weg naar een gesubsidieerd armeluisbestaan, het ophouden-van-het-handje en het invullen van drie miljard formulieren tot genoegen van bijgoochems die in warmgestookte overheidsgebouwen tussen 9 en 5 hun aambeien zitten te föhnen en verder niks beters te doen hebben dan hardwerkende mensen het leven tot een hel te maken.’ Hij staart daarbij vanuit zijn fauteuil moedeloos naar het grote doek van De Jongh tegenover hem aan de muur. ‘Kunstenaar,’ herhaalt hij en kijkt me aan alsof hij poep ruikt.

‘Mocht die commandotraining er nou niet in zitten, omdat ze een of ander gebrek bij je constateren, een ruisje in je hart ofzo, dan kan je ook altijd nog naar Harderwijk,’ zegt hij. In Harderwijk is een ‘school voor spionnen’ en voor mensen die goed in talen zijn en die daar Russische berichten leren ontcijferen. ‘Je hebt taalgevoel, dus als het gewapend gevecht niet je specialisme kan worden, dan maar zoiets. Zorg dat je goed voorbereid bent, dan heb je nog tijd om te bedenken wat je het liefst kiest: commando’s, parachutisten of mariniers.’

‘Nee, liever niet,’ zeg ik. ‘Godverdomme,’ zegt hij,’ op alles wat ik beweer, zeg jij nee.’ ‘Nee hoor,’ zeg ik.

 

×
SERVICE
Contact
 
Vragen