Samenvatting
Deze fotoserie is ontstaan in de tijd van de corona crisis. Als student aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht kwam ook ik thuis te zitten. Ik kreeg de opdracht een fotoserie te maken met als thema “Quarantaine”. Voor mij was al vrij snel duidelijk dat deze fotoserie vanuit huis gemaakt moest worden. Vanachter het raam wilde ik foto’s maken van mensen om zo het gedrag en de lichaamstaal van mensen te zien in deze tijd. Een paar dagen en duizend foto’s later keek ik terug naar mijn resultaten. Ik zag niet wat ik zocht, maar juist iets beters. De foto’s geven de achterdocht weer. De achterdocht die we nu allemaal naar de ander voelen. De foto’s brachten me terug naar een periode waarin ik lange tijd thuis zat, en hoe ik de wereld aan me voorbij zag gaan. Ik keek naar oude teksten die ik in die periode heb geschreven. En ik voelde steeds meer een band met deze zwakkere groepen. De foto’s geven weer wat de zwakkere groepen in de samenleving altijd zien. Thuis, opgesloten, naar buiten kijkend, hoe het leven voorbij gaat, op een afstand. Samen maken de foto’s en de teksten dit tot een herinnering aan die periode.