Fragment

..........Daar stond hij nu, met ogen vol verdriet naar haar te kijken en Maddy die tegen Alicia aan lag, zij kon niets weten van dit alles. Ze wist ook niks. Een meisje van drie die in haar hoofd heeft dat dit leven voor eeuwig was en alleen bestaat uit mooie dingen. Maar goed ook, dacht Ferry. Op die leeftijd ben je gewoon nog niet wijs genoeg om dingen te beseffen die zelfs een ouder nog niet kan verwerken, al zou je het willen. Lang zal het niet duren voordat zij de situatie zou begrijpen.
'Het eten staat klaar lieverd. Kom je mee?,' vroeg Ferry zacht.
'Ik kom er zo aan,' antwoord ze. Ferry knikt en gaat weer naar beneden.
Het was een troosteloze toestand.
Alicia nam Maddy nog heel goed in haar armen, streek door haar mooie zachte haren en gaf er een zachte kus op. De tranen die op het punt stonden om op te komen veegde ze snel weg. Tranen van verdriet. Verdriet om haar toestand, verdriet uit angst dat ze haar kleine meisje zou moeten verlaten. Die kans zat erin besefte ze en dat maakte haar kapot. Kapot van binnen.
Na het eten besloot Alicia zelf de afwas te doen. Ferry had haar tegengehouden maar ze weigerde om het aan hem over te laten.
‘Ik vind het heel lief van je maar het gewone leven gaat gewoon door. Wel fijn dat je me helpt, dat je hebt gekookt. Niemand kan de pijn in mijn hart verhelpen. Ook jij niet Ferry, met al je liefde.’
Het was tijd dat Maddy naar bed gebracht werd. Ferry nam met liefde deze taak van haar over.
‘Ik ga ook niet zo laat, ben doodmoe van alles. Ik ruim hier op en kom ook zo boven.’.....Alicia liep een half uur later naar boven en hoorde dat Ferry onder de douche stond. Ze opende de deur van Maddy's kamer. Langzaam liep ze naar binnen en zag haar vredig slapen. Vredig, niet wetende dat er iets heel ernstig aan de hand was met haar moeder.
Alicia hurkt naast haar bedje neer en nam haar in zich op, om haar lieve mooie gezichtje nooit te vergeten. Ze was een engeltje, haar engeltje. Haar wilde ze nooit kwijt. Ze streelt haar gezichtje.
'Ik ben echt trots op mijn kleine meid,' alsof ze haar kon horen. 'Al gaat het niet zo goed met mama, ik zal je nooit laten gaan. Nooit.'
Op dat moment bewoog Maddy. Alicia dacht even dat ze haar wakker had gemaakt, toen bleek dat ze gewoon door sliep. Het leek wel of ze onrustig werd van Alicia's woorden.
Alsof ze toch had gehoord wat ze had gezegd en ze kreeg een naar gevoel.
Alicia stond stil bij die gedachten. Het bracht nare ideeën in haar naar boven die ze snel weg poetste. Ze dekt haar toe met haar witte dekentje en geeft haar nog een kus alvorens de kamer uit te lopen.
Bij de deur stond Ferry....... ×