Fragment

Verkoop aan de deur
De middenstand, zoals de slager, de kruidenier, de fouragehandelaar, kwam wekelijks of tweewekelijks langs de deur om het boodschappenboekje op te halen. Een mooi moment om ook de dorpsnieuwtjes en laatste
roddels door te nemen. Aan het eind van de week werd de gevraagde waar dan afgeleverd.
De bakker kwam iedere dag of om de dag langs. En soms nam je af van drie bakkers, om niemand teleur te stellen.
Van tijd tot tijd kwam de ’voddenboer’ langs net als de huidenkopers voor hazen- of konijnenvellen of het vel van een jonge geit of bok. Een van hen was ome Siem Ooms, een man met een houten been en een driewieler met een bakje erop.
Uit de kop van Noord-Holland kwam een reiziger met diergeneesmiddelen. Hij begon al op de dam zijn waar aan te prijzen, maar kreeg vaak hetzelfde liedje ’nee, niets nodig’ te horen. Of: ’dat kan niks wezen’. En dan ging de man weer.
Mijn opa van Duivenvoorde heeft nog wel eens verboden geneesmiddelen van zo’n reiziger gekocht. De man werd echter opgepakt, moest zijn waar inleveren en degenen die van hem gekocht hadden, moesten zich voor het gerecht verantwoorden. ’Hou je eige maar van de domme’ was dan het advies. Op de vraag van de rechter ”Van Duivenvoorde, hoe oud bent u?”, antwoordde mijn opa ”Een jaar ouwer als m’n broer.”
”Nee, ik vraag uw geboortejaar!” Maar goed, na een lichte boete en een berisping vroeg de rechter: ”Heeft u hier nog iets aan toe te voegen?”, waarop opa antwoordde: ”Ik begrijp er niks van, die man verkoopt toch goeie rommel!” (Piet Diemeer)

Kopen aan de deur?
Menig Heemskerker heeft op de klep van de brievenbus een sticker met ja/nee of nee/nee geplakt. Sommigen hebben ook een sticker met de tekst ”aan de deur wordt niet gekocht”. Zulke stickers zou ik graag op het scherm van mijn computer plakken om allerlei aanbiedingen buiten mijn gezichtsveld te houden, maar helaas, digitaal werkt het anders. Toegegeven, kopen via het scherm kan makkelijk zijn: Het assortiment is vrijwel onuitputtelijk en ook qua prijs kan er veel vergeleken worden. Bovendien, morgen heb je het bestelde in huis, als we thuis zijn tenminste. Toch vraag ik mij af of dit nu echt zo’n nieuwe manier van kopen is? Of deze service echt iets van deze tijd is?
Als kind woonde ons gezin ver buiten het dorp, in de Dordtse Biesbos . Even naar de winkel om de hoek was er niet bij. Gelukkig kwam de bakker drie keer in de week langs, door weer en wind. Een grote mand stond voorop de fiets, met verschillende soorten brood en koekjes, in ieder geval op zaterdag. De bakker wist in het algemeen wel wat z’n klanten zouden kopen en had daar de inhoud van zijn ben op afgesteld. Soms had men al vooraf gevraagd iets speciaals mee te brengen. Zijn collega, de kruidenier, deed het iets anders: hij kwam eerst een keer rond om in het boekje van ons gezin de bestelling op te nemen en bezorgde die een of twee dagen later, met als feest ’het snoepje van de week’... (Aart Andeweg) ×