Fragment

In ongeveer een halfuur wist Lis alles te vertellen over de laatste 6 jaar dat ook maar enigszins relevant leek te zijn. ‘’Thomas?’’ zei Lis. Thomas schrok op uit zijn gedachten en keek haar aan ‘’ja?’’. Thomas leek niets meegekregen te hebben van het gesprek, dus Lis vertelde hem dat zij alles had verteld maar dat hij deze avond toch echt zelf nog een keer zou moeten herhalen. Thomas begreep het en begon te vertellen. Hij vertelde vanaf het moment dat hij thuis kwam van werk en zij de spullen ging inpakken tot het moment dat ze hier het politiebureau binnen liepen. Michael en de andere agent die zich had voorgesteld als Angela luisterden aandachtig. Thomas was net klaar met praten toen er iemand van de forensische dienst binnenkwam. Hij wenkte Michael en vroeg of hij hem even kon spreken. Michael stond op en liep naar hem toe, ze sloten de deur en lieten Angela samen met Thomas en Lis verwonderd achter. Angela vroeg Thomas nogmaals diep na te denken over eventuele motieven maar voordat Thomas ook maar kon nadenken zei Lis al: ‘’Nee, Tessa is de liefste vrouw die ik ken. Ze helpt iedereen, en ik weet zeker dat niemand in onze omgeving haar kwaad zou willen doen’’. Thomas knikte heftig en zei daarmee dat hij het eens was met Lis. Angela schreef dit op en legde hen uit dat de meeste vermiste mensen binnen vierentwintig uur weer terecht zijn en dat ze persoonlijk haar uiterste best zou doen om ook Tessa binnen dat tijdsbestek terug te vinden. ×