Fragment
Qigong is een relatief nieuwe kunst die ontsproten is aan een lange traditie van energetische kunsten met wortels in een heel oude tijd, waarin wetenschap vooral gebaseerd was op waar-neming en eigen ervaring. Het energetische denken is niet een ‘bedachte’ filosofie of theoretische wetenschap maar gefundeerd op empirische kennis: intensieve oefening en meditatie leidden tot gewaarwordingen en ervaringen die in de loop van eeuwen uiteindelijk leidde tot het mensbeeld waarin de mens gezien wordt als een wezen dat een verdichting is van levensenergie, qi, en dat gedurende zijn leven ook afhankelijk is van diezelfde levensenergie. We noemen dit het energetische mensbeeld.
In deze energetische mens-visie is er sprake van een levens-energie, qi, die door ons lichaam stroomt via trajecten die we ‘meridianen’ noemen. Die meridianen moeten we niet zien als vaste banen die zich laten vergelijken met, bijvoorbeeld, de bloedvaten, maar eerder als hoe grondwater onder onze voeten stroomt: normaalgesproken sijpelt het in de breedte door de bodem, wordt het meer dan versterkt de stroming en kan er zich een ondergrondse rivier gaan vormen. Meridianen lopen dus eerder als overlappende vlakken door ons lichaam dan als de lijntjesstructuur zoals we die vaak tegenkomen op afbeeldingen van bijvoorbeeld acupunctuur.
Het woord ‘qigong’ betekent ‘oefening/vaardigheid in qi’, en qigong houdt zich dan ook bezig met het vrij laten stromen van onze levensenergie, qi, door deze meridianen. Beoefenaren zul-len deze vrije doorstroming in eerste instantie kunnen ervaren als een soort van weldadige ontspanning en een verbetering van de fysieke gesteldheid en van de algehele gezondheid; de oefe-ningen hoeven daarvoor niet eens zo heel exact te worden uit-gevoerd.
×