Samenvatting
Stapt een vrouw in de trein, dat klinkt als het begin van een grap. Deze verder onbekend gebleven vrouw die op 12 maart 2020 in de trein stapte op station Amsterdam Sloterdijk naar Zaandam, was echter niet grappig - ze was ziek en uiterst besmettelijk. Ze ging in die plots volle trein precies tegenover Renate zitten, die op haar beurt - eenmaal uit de trein – zich heel bewust was dat het nog verse, maar al heel gevreesde coronavirus nu wellicht behoorlijk dichtbij kon zijn. Eenmaal thuis: handen wassen, douchen, kleren in de was. De lockdown was nog niet aan de orde, mondkapjes ook niet. Drie dagen later had Renate de eerste koortsverschijnselen, die weer weg-ebten. Op 20 maart werd ze weer ziek, evenals haar echtgenoot Koen. Een week later bracht de ambulance Koen naar het Zaans Medisch Centrum. Weer een week later lag hij op de Intensive Care waar zijn situatie al snel heel kritiek werd. Dit is Koens persoonlijke verhaal over tweeënveertig dagen in het ziekenhuis gedurende die eerste piek van de corona-pandemie in het inktzwarte voorjaar van 2020. De feiten, de authentieke chats van dag tot dag tussen Renate, familieleden en (aanvankelijk) Koen, en Koens eigen herinneringen aan zowel bizarre, levensechte waandromen als andere gebeurtenissen nemen je mee in een ongekende achtbaan.
Stapt een vrouw in de trein, dat klinkt als het begin van een grap. Deze verder onbekend gebleven vrouw die op 12 maart 2020 in de trein stapte op station Amsterdam Sloterdijk naar Zaandam, was echter niet grappig - ze was ziek en uiterst besmettelijk. Ze ging in die plots volle trein precies tegenover Renate zitten, die op haar beurt - eenmaal uit de trein – zich heel bewust was dat het nog verse, maar al heel gevreesde coronavirus nu wellicht behoorlijk dichtbij kon zijn. Eenmaal thuis: handen wassen, douchen, kleren in de was. De lockdown was nog niet aan de orde, mondkapjes ook niet. Drie dagen later had Renate de eerste koortsverschijnselen, die weer weg-ebten. Op 20 maart werd ze weer ziek, evenals haar echtgenoot Koen. Een week later bracht de ambulance Koen naar het Zaans Medisch Centrum. Weer een week later lag hij op de Intensive Care waar zijn situatie al snel heel kritiek werd. Dit is Koens persoonlijke verhaal over tweeënveertig dagen in het ziekenhuis gedurende die eerste piek van de corona-pandemie in het inktzwarte voorjaar van 2020. De feiten, de authentieke chats van dag tot dag tussen Renate, familieleden en (aanvankelijk) Koen, en Koens eigen herinneringen aan zowel bizarre, levensechte waandromen als andere gebeurtenissen nemen je mee in een ongekende achtbaan. Koen Hottentot (Zaandam, 1968) was illustrator voor onder andere Hack-Tic, waar later internetprovider XS4ALL uit voortkwam, voor de programmaboekjes van de Britse folkrockband Fairport Convention en hij heeft een reeks stripboeken op zijn naam: Necronomicon (1994), Schnuurt (1996), Schnuurt Remastered (2007) en Schnuurt Epiloog (2010). Sinds 2013 organiseert hij folk/folkrock-concerten onder de noemer Roots aan de Zaan. Hij woont in Zaandam met echtgenote Renate en dochters Anouk en Luna. Joyce van Wees - corrector: Erg leuk dat ik mocht helpen met dit project. Ik kan me voorstellen dat het voor de familie, coronapatiënten en zorgmedewerkers een mooi document is om terug te lezen. Susanna Florie - uitgever: Koen heeft mijn verwachtingen overtroffen. Ik kon niet stoppen met lezen. Een echt verhaal op een echte manier verteld. De onzekere en angstige gevoelens in het begin van de coronacrisis worden zo duidelijk beschreven. Realiteit en absurditeit zijn beiden waar in dit boek. Chapeau voor Koen, zijn gezin, familie, goede vrienden, buren, de zorgmedewerkers en iedereen hem en zijn gezin op ongelooflijke manier geholpen en gesteund hebben.
Thuiswinkel Waarborg