Fragment
Geschrokken ben ik van een uitlating door een collega die, net zoals ik, haar historie heeft in de jeugdhulpverlening; zij spreekt over inktzwarte kinderen.
Zij vindt ze zielig en verloren.
Mijn overtuiging is dat in elk mens een lichtpuntje zit, hoe somber het er ook uitziet.
De kunst is om dit lichtpuntje te ontdekken en voorzichtig scherp te stellen.
Dit draag ik uit in mijn hele bestaan, vooral aan studenten.
Ik doe ontboezemingen over mijzelf waarvan ik mij afvraag of ik die wereldkundig zal maken of bij me blijf houden.
Zelfs ik ben maar een mens die dingen doet waarop hij trots is en waarvoor hij zich schaamt.
Schaam ik er mezelf voor of juist niet?
Het hoort gewoon bij mij.
Elk mens heeft een geheim, weet ik haast zeker!
Ik wel!
Het gaat over zekerheden en twijfels.
Vooral in relatie met anderen.
Collega’s, studenten, familie en vrienden zien in mij een door de wol geverfde man. Ik heb de wijsheid in pacht. Om die reden wordt er vaak een beroep op mij gedaan. Hierdoor voel ik mij gesterkt en gestreeld.
Ook weer niet, de twijfel slaat toe, kan ik het waarmaken?
Mijn vrouw (José) houdt mij met beide benen op de grond en is zelden complimenteus. Een compliment van haar is echt en gemeend. Voor mij is juist die bevestiging belangrijk.
Bij werk en privé lopen dingen door elkaar die onmogelijk los te zien zijn.
Privé en werk hebben mij gevormd tot de persoon die ik nu ben.
Het is goed om gebeurtenissen te delen om te snappen waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe.
Om mijn gedrag te verklaren en een boodschap te geven aan de lezers.
Tevens zijn er dingen die voor mezelf, als verwerking, belangrijk zijn om te beschrijven maar die niet publiekelijk gemaakt mogen worden.
Gek?
Een enkele zou mij van het “voetstuk” stoten.
Of getuigt het juist van moed om dit wel te doen.
“Velen lopen ermee rond, maar het is niet bespreekbaar te maken.”
Wie weet zou het iets doorbreken zoals “groten der aarden” dat ook hebben gedaan.
Mijn werk bestond en bestaat hoofdzakelijk uit het helpen, begeleiden, ondersteunen, hulpverlenen, lesgeven aan-, voor- en met kwetsbare jongeren (doelgroepen) en hun naasten.
Ik zie mezelf terug als een kleine kwetsbaar jongen, zwak en hard. Ik wil graag mijn verhaal delen.
Ik heb wat te vertellen, een boodschap.
Het zou jammer zijn als die verhalen verloren gaan.
Een villa neemt in mijn levensverhaal een prominente plaats in. Tijdens het verhaal keer ik steeds terug naar deze villa.
In mijn jeugdjaren bezocht ik vaak om allerlei redenen het landgoed rondom de villa en daarna ben ik vlakbij de villa gaan wonen en kom ik minimaal drie keer per dag op het terrein.
De villa is mysterieus, ik ben er nooit binnen geweest, wel heb ik allerlei fantasieën hierover.
Een plek van inspiratie, waar ik mijn emoties kwijt kan.
×
Thuiswinkel Waarborg