Aletta Dijker (geboren te Leeuwarden) wende zich al vroeg in haar roerige leven aan om intense emoties te kanaliseren door ze aan het papier toe te vertrouwen. Als kind schreef ze al kleine verhaaltjes en versjes voor de schoolkrant en terwijl ze opgroeide, werden de verhalen en gedichten talrijker en meer volwassen. Naarmate ze ouder werd, leerde ze geduld te betrachten om iets moois te vormen uit de vaak ongeremde en ongetemde woorden en zinnen die ze tijdens moeilijke momenten op papier zette. Een gedicht werd als het bouwen van een huis en het resultaat stond ook als een huis, uiting gevend aan haar gevoel, maar ook aan dat van haar lezers, die zich getroost konden voelen door deze kleine monumenten. En daar was het haar allemaal om te doen: gevoelens van haar af schrijven en anderen ermee tot troost zijn, die zich in haar gedichten konden herkennen waardoor ze zich minder alleen voelden.
In een stijl die door de jaren heen aan verandering onderhevig was, zoals een mensenleven steeds in beweging is, een speelsheid en soms zelfs goochelen met woorden en met hier en daar een kleine ode aan Slauerhoff, haar grote voorbeeld en inspiratiebron, geeft ze ons met haar verzamelbundel “Solist” een kijkje in haar eigen wereld. Een wereld met hoogte -en dieptepunten, waar nu iedereen welkom is.
Eén euro van elke verkochte bundel gaat naar Stichting Stop Hersentumoren. Pumbo.nl doet daar nog één euro per verkochte bundel bij.