Fragment
Ik kreeg het niet uit mijn hoofd.
Wat als het niet overgaat? Wat als dit gevoel me, mijn hele leven, in zijn klauwen houdt? Wat als de rest van het leven zich afspeelt achter een rookgordijn van onbeantwoorde verlangens? Wat als de roest zich van binnenuit naar buiten vreet en tijd de voedingsbodem wordt voor een langdurig slepende zelfmoord?
Het vooruitzicht was deprimerend.
Waarom bezat ik niet de kracht van mevrouw te George? De horizon die voor me lag was een kronkel in de verte. Ik was bang voor het licht dat aan het eind van de tunnel de koplampen van een naderende sneltrein bleken te zijn.
Misschien moest ik weg hier, alle schepen achter me verbranden, gewoon ergens opnieuw beginnen waar niemand mij kende?
Onopvallend opgaan in de massa, anoniem, zonder schaduw die me aanhoudend achtervolgt, klonk verleidelijk.
×