Fragment
"Je weet te veel. Maar dat is niet erg, daar gaan we wat aan doen."
Vragend keek Johan naar 'Tav'. Tot zijn verbazing haalde 'Tav' een pistool met demper tevoorschijn.
"Loop maar naar links, waar de twee hoge duinen bij elkaar komen. Bereid je voor op jouw laatste wandeling."
Johan keek om zich heen. Hij zag geen kans om iets te doen. Na een minuutje liepen de mannen over de duinrand. Achter de twee heuvels was een gat gegraven.
"Meneer van Meerveld, uw laatste rustplaats," hoorde hij achter zich, "lekker rustig, maar vooral anoniem. Precies wat u wilt of eigenlijk wat ik wil. Wat vindt u ervan?"
Bij elke stap dichter bij het gat, sloeg zijn hart zwaarder. Hij voelde het bloed door zijn hoofd stromen. Even later stond hij stil aan de rand.
"Nog een laatste wens, een laatste woord?" vroeg 'Tav'.
"Voor een wonder is het nu een prima moment."
"Dan is het de hoogste tijd voor een schietgebedje," lachte 'Tav'.
Gehypnotiseerd keek Johan naar het gat voor hem. Hij dacht aan zijn leven, met een brok in zijn keel en zelfs een traan in zijn oog, dacht hij aan het leven dat hij met Irene wilde delen. Dat alles stond op het punt abrupt te eindigen.
×