Fragment
.Na een flauwe bocht zie ik het strand onder mij verschijnen. Ik moet even stilstaan, want de aanblik ervan is mooier dan het mooiste schilderij. De maan verlicht het water, het zand, de rotspartijen in duizenden tinten. Ondanks de duisternis zorgt de maan voor een explosie van zachte kleuren. Grijs, groen, donker blauw, geel, geel groen, groen blauw, grijs blauw ... Ik ben sprakeloos.
Langzaam loop ik naar beneden. Op het strand doe ik mijn slippers uit en ik loop op mijn blote voeten door het koele zand naar het water dat kabbelend het zand aait.
Ik ga zitten en kijk uit over de zee. Het is zo wonderlijk mooi dat ik me lange tijd niet kan bewegen. Ik ben alleen op het strand en het enige wat ik hoor is het klotsende water en ver weg het geroezemoes van een terras. Ik zie de ronde maan en de duizenden sterren boven de zijdezacht ogende zee. Stafilos was de zoon van Ariadne en Dionysos, volgens de Griekse mythologie. Dionysos was de god van zo ongeveer alles, maar hij was vooral de god van de verbinding. Als hij zijn zoon een beetje van die eigenschap heeft laten erven, dan is dit de plek waar Dimi en ik weer verbonden kunnen worden.
×