Fragment
Zakje
'Mijnheer!’
Ik was niet van plan geweest om me om te draaien en de zoveelste straatventer te woord te staan. Zelfs dit mooie meisje niet; ze deed me denken aan Keira Knightley, en was de derde al die dag. Daarom zette ik de pas er nog even stevig in. ‘Mijnheer,’ hoorde ik haar tegen mijn rug zeggen. ‘Heeft u al een compensatiezakje?’ Onwillekeurig hield ik mijn pas in en draaide me om. Wat was dat nou voor vraag? Goed, ik ben de vijftig ruimschoots gepasseerd, en ook mijn ouderdom komt met gebreken, maar de consequenties deel ik het liefst met intimi. Niet midden op het Schaapmarktplein in Sneek op zaterdagmiddag. Ik keek het meisje diep in haar reebruine ogen. Ze droeg het logo van een energiemaatschappij op haar borst en lachte me vriendelijk toe terwijl ze op mijn reactie wachtte. In tegenstelling tot de meeste gezonde jonge kerels van tegenwoordig, zoek ik het antwoord van alle levensvragen niet meer per definitie in mijn Sloggy of Björn Borg, maar door de impertinentie van de vraag was er toch even de aanvechting.
‘Een compensatiezakje,’ herhaalde ik zonder het als een vraag te laten klinken. Ik dacht na. ‘Nee, ik geloof het niet. Alles functioneert nog prima.’
Keira wilde verder gaan, maar ik was haar voor…..
×