Fragment
Nate
‘Dit was het dan. Het felbegeerde manuscript. Het verhaal waar ik me in eerste instantie zo op had verheugd en waarvan ik later had gewild dat het nooit was geschreven. Ik sloeg de titelpagina om. Mijn ogen werden groot van schrik en verbazing toen ik het handschrift herkende dat op een onverwachte tweede titelpagina te lezen was. Dus ook Lois had haar verhaal verteld?’
‘Wie gluurt er nou niet graag een keer in andermans leven, om met een mengeling van nieuwsgierigheid en afkeer te zien hoe het er bij hen aan toe gaat? Er is niets zo intrigerend als de verborgen kanten van je beste vrienden.’
Lois
‘Terugvallend op een oude routine prepareerde ik met mijn bankpas een witte poederlijn op een klein make-up spiegeltje uit mijn tas, nam een biljet van tien pond en rolde het stevig op tot een kokertje. Sommige dingen verleer je nooit: fietsen, zwemmen, coke snuiven…’
‘Ik wil de uiterste rand opzoeken. Rennen, met mijn ogen dicht. Ik hou van die angst. Dat is leven. Vallen is onvermijdelijk. In het begin voelt vallen als vliegen. Elk einde doet pijn.’
Colin
‘Lois is blijkbaar tot dingen in staat. Slechte dingen.
Keurt ze mij daarom niet af?
Herkent zij in mij, wat ik nu in haar herken?
Ze is mijn redding en mijn grootste gevaar. Want ik geloof dat ik in haar mijn ware gelijke heb gevonden en tegelijkertijd is zij het vonkje dat al het zorgvuldig begraven kruit weer kan doen ontvlammen.’
‘Lois heeft echt een serieus probleem met normen en waarden. Ik had het niet beter kunnen treffen.’
×