Fragment
. Dan zie ik iets bekends: “Hé, dat is mijn rugzak” zeg ik. Nerveus vraag ik hoe het nu verder moet. “Geen probleem” zegt de grondstewardess die toevallig met mijn bagage liep, “u gaat gewoon met het volgende vliegtuig”. “Maar wat gaat me dat kosten?” vraag ik, “niets zegt ze”. En zij regelt een instapkaart. Pffff valt dat even mee.
Ik wilde net de trap nemen als ik word geroepen. “O Henro San, osetai”. Een auto met twee vrouwen er in kwam mij achterna en ik krijg een overheerlijk ijsje. In het West Fries zou je zeggen ”ik kroig n Oisie”. In het Japans betekend oishii lekker. Dus, n oishii oisie.
De regen komt nu met bakken uit de lucht. Rond twaalf uur kom ik bij een restaurant aan. Zal ik hier naar binnen gaan of toch maar niet? Toch eerst maar wat eten, al schaam ik me wel een beetje voor mijn natte kleren. Met mijn drijfnatte pak stap ik het restaurant binnen en blijf een beetje bij de deur staan. “Kom maar verder hoor O Henro met je lange benen”, zegt de serveerster die duidelijk erg gecharmeerd was van dit kletsnatte individu in regenpak.
×