Samenvatting
August Voois schrijft na achttien jaar geen boekrecensies meer voor de hoofdstedelijke krant. Als freelancer was hij er gemakkelijk uit te werken. Hij belandt in de wonderlijke wereld van een satirisch tijdschrift; en binnen een mum van tijd is hij zelfs een van de redacteuren. Als hij bij toeval in het bezit komt van een handgranaat, weet hij aanvankelijk niet wat hij daarmee moet doen. Uiteindelijk besluit hij er een lokale boekhandel mee op te blazen – of is dat toch niet zo’n goed idee?
Arie Storm roept de dromerige en absurde wereld van het kleine terrorisme op. Moet de strijd met de pen of met het zwaard worden gestreden? Met Satirië bewijst Storm opnieuw een van de origineelste, grappigste en beste schrijvers van Nederland te zijn.
Arie Storm (1963) schrijft bewonderde en geprezen romans. Eerder verschenen onder andere Een diadeem van dauw, Schoonheidsdrift en De harp.
Over Schoonheidsdrift:
‘Het knappe is dat je te midden van al die ongrijpbaarheid, die plotse wendingen, herroepingen, tegengestelde werkelijkheden en romans-binnen-romans nooit de weg kwijtraakt. Laat staan dat je je ook maar een alinea verveelt.’
Dries Muus, Het Parool
Over De harp:
‘Storm heeft een feilloos gevoel voor ritme en tempo, en een koel gevoel voor humor, waardoor de grapjes vooral voelen als toevallige blikken op de absurditeit van het al, niet als de act van een grappenmaker.’
Thomas de veen, NRC ****
‘Storm bewijst het gelijk van zijn poëtica: een schrijver hoort geen verhalen te vertellen, maar “hij moet het leven oproepen, het gevoel van het leven, wat het betekent om in leven te zijn”.’
Christiaan Weijts, De Groene Amsterdammer
‘Het is lastig om citaten uit De harp te lichten die de leeservaring recht doen, omdat de aantrekkingskracht juist zit in het doorlopend wonderlijke contrast tussen het komische en de ernst, tussen afstandelijkheid en gevoel. Terloopse mijmeringen laat hij plots uitmonden in een verpletterend levensgevoel.’
Femke Essink, Trouw
Thuiswinkel Waarborg