Samenvatting
Een eeuw geleden kwam de bevolking van Amsterdam met succes in verzet tegen de plannen om de grachten te dempen. Vijftig jaar geleden geloofden de stadsbestuurders heilig in cityvorming, een stad met snelwegen en kantoren. Onder meer de Jordaan en de Nieuwmarktbuurt moesten daarvoor worden afgebroken. Ook nu voorkwamen protesten van de Amsterdammers de volledige uitvoering van deze desastreuze politiek. Nu geloven de Amsterdamse bestuurders al jarenlang heilig in het neoliberalisme en hebben zij de stad uitgeleverd aan projectontwikkelaars, investeerders en speculanten, die de stad opkopen, huizen afbreken en uitbreken, tuinen volbouwen, panden in extreem dure appartementen opdelen en ‘uitponden’. De Gemeente nodigt superrijken uit de hele wereld uit om zich hier te vestigen, faciliteert het negeren van bouwvoorschriften en bevordert bewust de tweedeling in de stedelijke samenleving. Met bouwvergunningen wordt gestrooid, handhaving vindt niet meer plaats. Voor de derde keer moeten de Amsterdammers hun stad redden uit de handen van kortzichtige bestuurders.