Fragment
De toon was gezet. Ik, Eva, vanaf dat moment populair bij de meiden, begon mijn bakens te verzetten. Als er iemand vaak de klas werd uitgestuurd, dan was dat stoere Eva wel. Na een jaar knokken tegen de gevestigde orde‚ 'het lerarencorps', waren de kaarten geschud.
Niet de knapste wat leren betreft, maar wel het mooiste meisje van de klas. De andere meiden hadden na een jaar nu ook mijn lengte. Gelukkig, ik stak niet meer zo ver boven de rest uit. En, ik had ze, echte borsten. Geen grote tietjes. Nee, maar volgens de jongens wel de mooiste van de school. Door het haar in een staart te binden, laat ik vanaf nu zonder schaamte mijn oren zien. Niemand die dat raar vindt. Mijn vriendinnen vinden mij gewoon lief en sociaal. Vriendjes volgen elkaar in een hoog tempo op, mijn mede- studenten en vriendinnen nemen mijn exen over, 'recycling boys' zo noemen wij meiden dat spottend.
De jongens behandelen mij als een van hen. Deze Eva heeft haar plekje ingenomen, ik ben geen minkukel meer.
×