Fragment
Op 12 augustus 2013 publiceerde het Amerikaanse vakblad PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America) het resultaat van een onderzoek van een team van wetenschappers van de University of Michigan. Doel van het onderzoek was het bestuderen van de hersenactiviteit bij ratten, waarbij kunstmatig een hartstilstand was opgewekt, zodat ze klinisch dood waren.
Men ontdekte dat de hersenen van de overleden ratten seconden na de ingetreden dood nog een golf van gesynchroniseerde activiteit vertoonden. Er was dus kort na de dood van een rat nog sprake van een actief brein, aldus deze wetenschappers, en men verbond hieraan de conclusie dat zogenaamde ‘Bijna Dood Ervaringen’ (de bewustzijnservaringen waarover mensen spreken die ‘terugkeren’ uit een staat van dood of bijna dood zijn) hiermee eenvoudig verklaard kunnen worden. Bijna Dood Ervaringen (BDE’s) zijn dus heel begrijpelijk en niet de voorbode van een ‘hemels’ hiernamaals, aldus dit wetenschappelijk team.
Dit soort berichtjes lees ik altijd met meer dan normale interesse. Omdat jij dit boek leest vermoed ik dat jij die belangstelling ook hebt, en dat je net als ik nieuwsgierig bent naar ‘de raadsels van ons bestaan’. Raadsels zoals: is het alleen maar toeval dat wij hier zijn of moet er een oorzaak en misschien wel een bedoeling zijn? Waarom leven we in de dimensie tijd? Wat is tijd eigenlijk? Is tijd overal, en waarom heeft de tijd maar één richting? Is tijd er toevallig, is het ergens voor nodig?
×
Thuiswinkel Waarborg