Samenvatting
Soms kan een bejaarde actrice een voormalig naaktmodel op een enerverend idee brengen. Dat overkwam Paul Bersee (1957, Lisse). Begin jaren 80 werkte hij als model bij een Vrije Academie. Er was een nijpend tekort aan naaktmodellen en men vroeg hem of hij niet liever onbedekt wilde poseren. Hij bedankte vriendelijk, want als naaktmodel ben je bloot en kwetsbaar. De hoofddocent verzekerde hem dat hij tijdens de sessies huidkleurig ondergoed mocht dragen en leerlingen kregen instructies om hem slechts met een half oog te bestuderen. Ook kreeg Bersee een aanzienlijke loonsverhoging aangeboden. Vanaf dat moment fietste hij fluitend naar zijn werk, maar van het huidkleurige ondergoed hoorde hij nooit meer iets. Ook tekenden, schilderden of boetseerden de studenten hem gewoon met de ogen wijd open. Handig maakte hij gebruik van zijn aanhoudende gêne en de staat van emotionele en lichamelijke verlamming die daar uit voortkwam. Hij werd geroemd om zijn immobiliteit tijdens het naakt model staan. Na zijn carrière als model begon hij aan een studie psychologie in Utrecht en was daarna actief als sportpsycholoog en als gezinsonderzoeker bij een voorziening voor pleeggezinnen. Begin 2023 ging hij met vervroegd pensioen en tijdens het lanterfanten las hij een bericht over actrice Olivia Hussey die 500 miljoen dollar eiste van filmstudio Paramount Pictures, vanwege een naaktscène in de film Romeo and Juliet uit 1968. In 2018 beweerde ze nog dat de naaktscène smaakvol was neergezet en ook nodig was voor de succesvolle film. Vier jaar later kwam de actrice met een ander verhaal: ze was destijds misleid en gedwongen om uit de kleren te gaan. Jarenlang heeft zij daar emotioneel onder geleden. Of de filmstudio maar even wilde dokken. Lumineus idee, dacht Bersee. Hij klaagde de Vrije Academie aan voor jarenlang emotioneel lijden als gevolg van ongewenst naakt poseren. Eis: 2 miljoen euro. In afwachting van het proces tegen de Academie heeft hij een boek met columns geschreven: Otto’s Thrill. Dit boek bevat columns geschreven in de periode dat hij tijdelijk weer in zijn geboorteplaats woonde. Een aantal daarvan kwamen terecht in het LisserNieuws. Ook schreef hij columns over zijn ervaringen als patiënt in een ziekenhuis in Utrecht. Andere columns gaan over zijn ervaringen als gezinsonderzoeker in Utrecht en ontmoetingen met bijzondere mensen. Zijn columns bevatten autobiografische voorvallen, vermengd met verbeelding en scherts.
Thuiswinkel Waarborg