Samenvatting
Volgens velen in onze samenleving zijn we onszelf in het proces van integratie en multi-culti finaal voorbijgelopen. Sinds tien jaar is de toon van het debat in de media en op internet volslagen veranderd. De regering verkondigt dat de multiculturele samenleving is mislukt en dus wordt afgeschaft. Etnische achterstandsgroepen moeten zichzelf maar zien te redden. Populistische uitlatingen doen het goed in Europa - soms met extreem gewelddadige gevolgen. Wie anders meent is soft en hoort vast bij de linkse kerk. Onszelf voorbij gaat over veranderende gemeenschappen vandaag de dag. Waar hoor ik bij? En wie hoort bij mij? Dat was vroeger een duidelijke zaak: kerk, vakbond, partij en familie trokken de grenzen. Nu zijn deze vormen van verbondenheid in een stroomversnelling geraakt. Zijn we bang geworden voor wat er voorbij de grenzen van onze eigen groep ligt? Of durven we over die grens heen te stappen, onszelf voorbij? Een team van wetenschappers onderzoekt hoe theatergezelschappen, politieke partijen, kerken en andere groepen hun grenzen trekken én overschrijden. Daarbij speelt steeds de vraag: levert het winst of verlies op om over de grenzen van de eigen identiteit heen te kijken? Met bijdragen van: Hanneke Arts-Honselaar, Jonneke Bekkenkamp, Kees den Biesen, Kees de Groot, Frans-Willem Korsten, André Lascaris, Edgar Meij, Peter Nissen, Marleen Rensen, Maarten de Rijke, Inez van der Spek en Joris Verheijen.