Fragment
Jitty herinnert zich: “Ondanks de gevechten waren we op het bombardement niet voorbereid. Toen het begon zijn we naar beneden gegaan, om onder de trap te schuilen. Al snel werd er door Nederlandse militairen door de straten geschald dat we de huizen uit moesten omdat we ingesloten waren door de branden. Vlakbij ons huis stonden drie scholen die sinds de aankondiging van de mobilisatie bezet waren door Hollandse soldaten en de Duitsers hadden het daarop voorzien. We moesten à-la-minute vertrekken en hadden alleen tijd om het pakket papieren te pakken, dat we klaar hadden liggen. In onze straat was nog geen voltreffer geweest en m’n vader heeft de deur achter zich dichtgetrokken met de gedachte dat we zo weer terug zouden zijn. Maar in de Lusthofstraat, vlakbij, bleek het erger dan we dachten. Er lagen mensen onder de huizen te gillen en te schreeuwen: ‘redt me, red me’. Terwijl alles om ons heen in brand stond, zijn we door de Rubensstraat via de Oudedijk naar de ’s-Gravenweg gevlucht. Ik zal de herrie nooit vergeten. Zelfs nu nog sla ik bij heel harde geluiden m’n handen voor m’n oren.”
×