Fragment
Ik leer ook. Veel. Snel. In een razend tempo.
Zo leerde ik de afgelopen weken beetje bij beetje te begrijpen waarom groeten uitbleven.
En ik realiseerde me steeds meer en meer dat mensen wellicht helemaal niet goed weten hoe ze met mij om kunnen gaan nu.
Ik mis ook kaarten. Met opbeurende teksten. Die blijven volledig uit.
En ik besef ineens iets.
‘Dementie’ ként geen opbeurende woorden.
Daar past geen ‘Van harte beterschap’ bij.
Een aantal mensen doen het wél: lieve, warme en oprecht gemeende woorden opschrijven.
Ik drink ze bijna leeg.
Uit het glas dat halfvol is.
En proost op de kaartjes die wél oprecht gemeend én dapper zijn geschreven.
×