Fragment
Fragment 1
Mijn eerste herinnering is van 63 jaar geleden. Ik ben nog maar een dreumes en zit een beetje verveeld in mijn kinderbox, die naast een kast staat. Uitgekeken op mijn knuffel en speeltjes, zie ik opeens een interessant touw langs de kast hangen. Gedreven door nieuwsgierigheid wat er aan de andere kant van het touw zit, reik er met mijn hand naar toe. Mijn vader ziet het net op tijd en roept geschrokken “niet doen Hupie!”Ik geef er geschrokken een ruk aan. De schemerlamp die op de kast staat, kan de zwaartekracht niet weerstaan. Gelukkig valt hij niet op mijn hoofd. Mijn moeder komt op het lawaai af en kijkt om de hoek. Ze begrijpt meteen wat er is gebeurd en ziet mijn beteuterde gezicht. Ik wordt getroost. Mijn ouders hebben mij deze anekdote vaker verteld. Achteraf lijkt het wel alsof het elektriciteitssnoer van de lamp mijn eerste kennismaking met techniek was. Gelukkig niet met (toen nog) 220 Volt. Maar die ervaring zou nog komen.
Toen mijn vader het touwtje met een knop waaruit twee pinnetjes staken in een doosje op de muur stak, Heb ik misschien begrepen dat het licht van de lamp uit dat doosje kwam. De box en de schemerlamp met zijn touwtje werden verplaatst.
Fragment 2
COMPUTERSTORING
Het is november 2015 en ik word wakker en grom iets. Nellie naast mij kijkt om en ziet dat mijn mond scheef hangt. Als voormalig verpleegster weet zij hoe laat het is en belt acuut met 112. Het voor mij bekende geluid loeit en zwaait door de straat. De broeders zijn er snel bij. Ik vraag nog aan Nellie om mijn arm uit te graven. Ik kan hem niet meer bewegen. Mijn linkerkant wil niet meer. Er spookt van alles door mijn hoofd. Ik maak me zorgen. Eenmaal op de brancard vlieg ik naar het ziekenhuis. Daar zien ze dat het goed mis is. Een CVA met verlammingsverschijnselen. Het herseninfarct en daarop volgende bloeding hebben de computer in mijn bovenkamer flink beschadigd. Ik heb zoveel computerstoringen opgelost, maar nu ben ik afhankelijk van specialisten op gebied van CVA
×