Fragment
Renato: april 2008, vlak voordat hij stierf, in een dagboeknotitie:
"Wat we achterlaten is minder belangrijk, dan hoe we geleefd hebben.
Zelf iets uitzoeken is onze enige vrijheid. Gebruik deze. Beslis zelf.
Wij zijn geen mensen met een spiritueel wezen.
Wij zijn spirituele wezens met een menselijke belevenis.
Ik heb een meningsverschil met mijn cellen. Zij luisteren niet naar mij.
De berg is hoog en zwaar en als je denkt dat je er bent, is er weer een steil stukje.
Hoe kom ik nou weer daar...."
Ineke: oktober 2010, twee jaar na het sterven van haar zoon, in een dagboeknotitie:
"Ik verdrink in al mijn emoties. En dan.... als uit het niets, zie ik je in gedachten staan. Hoofdschuddend met een blik vol liefde en warmte. En ik hoor je zeggen: " Mam, kom op! Lekker belangrijk! Je kunt niet weggooien wat ik zo liefhad".
Op dat moment realiseer ik me, dat ik alles te niet doe, waar jij voor stond: je levenslust, je moed om te blijven leven, met de nadruk op leven. Ik pak mezelf op. Grijp mezelf bij mijn nekvel."
×