Fragment

“Ik wil niet vervelend doen,” zegt de kikker, “maar er hangt een gedachte
half uit uw oor”.
“O ja?”, zegt Meneer Pilotje en hij schudt wat met zijn hoofd om de gedachte
te helpen, “ik vermoedde al dat er iets niet helemaal in orde was.”

Na een tijdje – en nog meer schudden – weet de gedachte zich los te maken en
zweeft een beetje beduusd tussen de kikker en meneer Pilotje in.
“Dat was niet gemakkelijk hè?”, merkt de kikker op.
“Nee,” zegt meneer Pilotje, “meestal piepen ze er zo tussenuit, maar deze is
dan ook wat aan de dikke kant.”
“Inderdaad,”  beaamt de kikker, “het is een flinke jongen, zoals ze dat soms
noemen.”
“Gaat het weer een beetje?”, vraagt meneer Pilotje.
“Ja hoor,” zegt de gedachte, “ik zat gewoon ietwat klem. Meer niet.”
“U ziet er gezond uit,” zegt de kikker, “echt een beste knaap!”
“Dat komt omdat ik er vol van ben!”, legt de gedachte uit, “het kon ook niet
langer zo blijven. Ik móest er gewoon uit.”
“Dat snap ik”, zegt meneer Pilotje. “We vinden het dan ook heel fijn voor u.”
“Jazeker,” zegt de kikker, “en wat gaat u nu doen?”
“Ik vermoed dat ik zo ga ploffen van geluk”, zegt de gedachte.