Fragment
Marga duikt onder de tafel om het potje te pakken, terwijl Rudy de rest van de toverspreuk mompelend voorleest.
Het meisje hoort ineens een raar geluid, net alsof er een emmer water omvalt met een harde plons.
Toch doet ze nog het deksel op het potje. Ineens merkt het meisje dat het stil is geworden in vaders kamer.
Veel te stil? Het drankje in de ketel borrelt niet meer?
Heel langzaam kijkt ze, alleen met haar ogen over de tafel heen.
‘Marga?’ Zijn stem klinkt kalm terwijl Rudy met zwarte klauwachtige poten op de tafel leunt. ‘Marga, wat heb je me gegeven?’
Het meisje slikt voor ze antwoord kan geven. ‘Tatilium?’ Aarzelend strekt ze het potje naar voren.
Het heksje kijkt haar broer ademloos aan.
Uit een dikke zwarte vacht steken twee grote oren bedekt met zwart haar. Een lange wolfachtige snuit wijkt open en laat witte vlijmscherpe tanden zien. ‘Woohoo,’ kermt de weerwolf en staart met zijn knalrode ogen naar het potje.
‘Dat is geen Tatilium! Dit is Maankruid! Dat kan een weerwolf van je maken als je teveel gebruikt.
En ik heb er twee handen vol van gebruikt!
×