Fragment
Terwijl de jongste agent bezig is met het afzetlint, breekt plotseling de tak waaraan de vrouw af. De jonge agent schrikt en voordat hij kan reageren valt het levenloze lichaam van de vrouw gedeeltelijk op hem waardoor hij zijn evenwicht verliest en deels onder haar terecht komt. Hij schrikt zich een ongeluk en worstelt zich zo snel mogelijk onder het slappe lichaam vandaan. Ik zie de paniek uit zijn ogen vlammen en het wordt nog angstaanjagender voor hem als er een harde zucht uit de mond van het dode lichaam ontsnapt.
De andere aanwezigen herkennen dit van eerdere verhangingen maar deze agent is nog maar kort in dienst en heeft nog niet eerder kennis gemaakt met dit fenomeen. Met een paar man helpen we hem overeind. Hij probeert zich groot te houden maar ik kan me voorstellen welke impact deze ervaring op hem heeft.
Natuurlijk wil hij zich niet laten kennen en doet alsof er niets aan de hand is. Bij een van je eerste inzetten wil je immers niet gelijk toegeven dat het iets met je doet. Voor je het weet noemen ze je binnen de ploeg een mietje.
Hoewel het vandaag de dag normaal en zelfs gewenst is dat je over je ervaringen praat, toch merk je dat collega’s gebeurtenissen voor zich houden om de schone schijn op te houden. Bij de politie hoorde ik ooit iemand zeggen:
“Je had beter dameskapster kunnen worden.”
Niet direct een hart onder de riem opmerking als je net begonnen bent als hulpverlener.
×