Samenvatting
Bismillaah,
Haar hart
Ze zei: “Mijn hart is als een woestijn, niemand kan deze droge vlakte betreden”.
Liefdevol antwoordde haar dierbare: “Ooit zal deze bewoond worden door iemand die het waard is om er te verblijven”.
Ze hebben een eeuwigheid geprobeerd om haar hart te koppelen aan de bestemde.
Zij beseften niet hoeveel pijn en teleurstellingen ze als jong meisje had moeten verdragen.
Pijn die angst veroorzaakte.
Angst om iemand haar hart te laten betreden.
Haar eerste echtgenoot leerde haar wat prille liefde is.
Maar zijn liefde werd op den duur een obsessie, hij onderdrukte en verstikte haar.
Zijn liefde kwam tussen haar en De Meest Liefdevolle ﷻ.
De eenzame dagen brachten haar dichter tot haar Heer ﷻ en ze nam een dapper besluit.
Omwille van Hem ﷻ, haar veiligheid en de toekomst.
Koos ze er als jong meisje voor om het pad van kennis te betreden, de allergrootste gunst.
Ooit probeerde een ander zuiver hart haar hart te bereiken.
Twee magneten die naar elkaar toetrokken, zonder elkaar te hebben ontmoet.
Weinig woorden waren nodig om elkaar te begrijpen.
Toen het hart te dichtbij kwam, blokkeerde ze en zei ze het andere hart vaarwel.
Jarenlang was ze niet in staat om te werken aan haar oud zeer.
Te pijnlijk, te zwaar, te moeilijk, teveel om te verdragen.
Zoveel harten probeerden haar te bereiken.
Maar haar hart zat een eeuwigheid op slot.
Geduld wierp zijn vruchten af.
Ze leerde haar pijn een plek te geven.
Door hem te erkennen, te omarmen en te accepteren.
Er ging een nieuwe wereld voor haar open, middels de inzichten en groei die zij doormaakte.
Haar pijn was een middel om te groeien en te bloeien.
Met Zijn Wil ﷻ kon ze andere harten ondersteunen.
Het proces was zwaar: met vallen, opstaan, teleurstellingen en tegenslagen, maar ook met vele momenten van vreugde en liefde van dierbaren om haar heen.
Ze verloor veel geliefden, maar die werden vervangen door nieuwe mooie en oprechte zielen.
Haar proces is nog niet klaar, maar het einde is in sha Allaah in zicht.
Daar waar pijn haar vroeger blokkeerde, beseft ze nu dat Allaah de Verhevene ﷻ haar moeilijkheden schenkt om ze te overwinnen.
Ze zei: “Mijn hart is als een woestijn, niemand kan deze droge vlakte betreden”.
Liefdevol antwoordde haar dierbare: “Ooit zal deze bewoond worden door iemand die het waard is om er te verblijven”.
In alle oprechtheid antwoordt zij:
“Al zou de woestijn van mijn hart in het wereldse leven niet worden betreden door iemand die het waard is om samen een weg naar het Paradijs te bewandelen, dan heb ik daar vrede mee.”
Mijn hart heb ik overgegeven aan de Bezitter der Harten en Hij doet wat Hij wil ﷻ
@Noor
Thuiswinkel Waarborg