Fragment
Dit relaas eindigt met een enorme U-bocht. Als je iets moet weten over het verkeer in Shanghai is het wel dat de bestuurders meesters zijn in U-bochten. Het maakt niet uit hoe druk de straat is, of dat het vol is met fietsers of voetgangers, zelfs midden op een druk kruispunt gebeurt het. Een automobilist denkt: o jee, ik moet eigenlijk de andere kant op, geeft met z’n ogen dicht een draai aan zijn stuur en zet zonder blikken of blozen de hele straat vast. Iedereen stopt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Er wordt niet getoeterd of gevloekt, er is geen oogcontact, er gaan geen middelvingers de lucht in. Heerlijk.
De U-bocht aan het einde van dit verhaal is net zoiets. Misschien wist men al een tijdje dat ze eigenlijk de andere kant op moesten. Misschien werd er gewacht op een teken van boven, uit Beijing. Het stuur ging om en we hielden even onze adem in. Maar niemand mopperde of klaagde, men ging weer door alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Heel af en toe, echt heel af en toe, vraagt er nog iemand: ‘Maar waar was dat dan allemaal voor nodig, die hele lockdown?’ Er komt geen antwoord.
×