Fragment
“In liefdevolle herinnering” Voor wie liefdevol??? Voor haar en de kinderen gold dat toch niet? Te eten hadden ze, maar geestelijk leden ze armoe. Zelfs hun dochters moesten er aan geloven als hij weer eens te diep in het glaasje gekeken had. Als je begrijpt wat ze hier mee bedoelt. Nee, ze kon het echt niet meer opbrengen om haar liefde ten toon te spreiden. Over en uit. Dacht hij dan dat geld alleen gelukkig maakt? Dit gold echt niet voor haar. Het was niet meer terug te draaien. De drank had heel veel met hem gedaan, zijn hersens waren volgens haar goed aangetast. De delirium aanval die hij al kreeg op zijn vierentwintigste jaar. Dat kon toch niet goed gaan. En ze hoopte zo, dat ze samen gelukkig zouden worden. Het is een slecht mens die nooit verbetert is het spreekwoord. Maar er kwam geen verbetering. Ze had het zich zo anders voorgesteld. Waarom, waarom? Misschien een domme gedachte in haar geval. Ze heeft bij zijn graf gestaan en ze voelde niets meer, zelf was ze van binnen ook dood. Voorbij, alles voorbij dacht ze. Er was niets meer over. Vaarwel Peter.
×