Fragment

Puberdochter
Ik ben Kylian, een gelukkig man die het voorrecht heeft om getrouwd te zijn met de fantastische Laura. Samen zijn we de trotse ouders van twee geweldige puberkinderen: Jessica, die we liefdevol Jessie noemen, en haar tweelingbroer Matieu, die we Tjeu noemen. Onze dagen zijn gevuld met de energie en de dynamiek die eigen is aan het opvoeden van tieners, met al hun ups en downs. In dit verhaal wil ik me echter specifiek richten op mijn dochter, mijn puberdochter Jessie.
Want laten we eerlijk zijn, het leven met een puberdochter is een ware rollercoaster. Een rit vol met emotionele ups en downs, misverstanden die soms lijken te ontspruiten uit het niets, hilarische momenten die je achteraf met een glimlach bekijkt en een flinke dosis hormonen die ervoor zorgen dat de stemming in een fractie van een seconde kan omslaan. Het is een periode die gekenmerkt wordt door een zoektocht naar identiteit, onafhankelijkheid en een eigen plek in de wereld. Een periode waarin communicatie soms stroef verloopt, emoties hoog oplaaien en grenzen regelmatig worden getest.
Daarbij zou een boekje over zoonlief Tjeu wel heel dun worden. Meer dan een bladzijde is er op dit moment nog niet.


Het is niet makkelijk om vader te zijn van een puber, dat kan ik je wel vertellen.
Neem nou de ongesteldheid. De eerste keer dat Jessie ongesteld werd, was een belevenis. Een belevenis die ik, eerlijk gezegd, nooit had voorzien. Ik had me wel eens afgevraagd hoe ik zou reageren, hoe ik haar zou helpen als die dag aanbrak, maar de realiteit overtrof al mijn verwachtingen.
Ik zag haar, mijn kleine meisje, die nog maar kortgeleden met poppen speelde en kleuterschrift oefende, plots overmand door paniek. "Papa, papa!", riep ze, haar gezicht bleek en bedekt met een laagje koud zweet. "Ik ben… ik ben…!" De woorden stokten in haar keel, haar ogen gevuld met angst en verwarring. Ik zag het rode bewijs op haar ondergoed en voelde me ineens verloren. Een golf van onbehagen spoelde over me heen.
Wat moest ik doen? Hoe kon ik haar geruststellen? Ik, Kylian, de stoere kerel die wel een paar biertjes kan drinken, een kapotte kraan kan repareren en de tuin kan onderhouden, was ineens machteloos. Mijn gebruikelijke zelfvertrouwen verdampt als ochtenddauw. Ik voelde me een onervaren, hulpeloze kluns. De situatie was nieuw, onverwacht en confronterend.
Gelukkig was Laura er om de situatie te sussen en Jessie gerust te stellen. Zij, met haar zachte aanpak en moederlijke intuïtie, wist precies wat te zeggen en te doen. Zij wist ... ×