Samenvatting
Hij spreekt een man van de zogeheten Blauwe Divisie die in WO II voor de Duitsers vocht in Rusland, een ander die zich na de Burgeroorlog op miraculeuze wijze 10 jaar schuilhield voor de Guardia Civil van Franco, juffrouw Maruja, die de eer van de verzorgsters in haar bronnenbad beschermt. Llamazares vindt onder elke steen een verhaal. De Curueño, niet veel meer dan 40 km lang tussen de Picos de Europa en de stad León, stroomt in een gebied dat zowel in Nederland als in Spanje weinig bekend is. Maar zoals de schrijver zelf opmerkt: ‘[…] de Curueño is alle rivieren van de wereld, dat eeuwig stromende water dat de herinneringen van de mensen meevoert naar een onzichtbare zee, die van de vergetelheid, waarin ze verdwijnen als niemand de moeite neemt om ze op schrift te stellen.’ Zijn lyrische beschrijvingen van de indrukwekkende landschappen tonen een van die boeiende streken waar Spanje zo rijk aan is. Gedurende de tocht komt de lezer veel te weten over de geschiedenis van de dorpen en het leven aan deze rivier, waarover de Romeinen al bruggen bouwden. In 1990 werkt Llamazares, dan inmiddels een erkend schrijver, zijn aantekeningen van zijn voettocht uit tot een boek. Hij put al werkend uit zeker drie verschillende lagen van zijn geheugen, van zijn jongensjaren, van de wandeling en van het ‘gisteren’ van het schrijven zelf. De rivier der vergetelheid is nu in het Nederlands vertaald. De lezer loopt met de schrijver mee en deelt in de belevenissen die hij optekent, beluistert de verhalen van mensen die er niet meer zijn, maar die leefden in deze onvergankelijke landschappen. ‘Landschap ís herinnering’.
De rode draad in het werk van Julio Llamazares is de romantiek in de oorspronkelijke betekenis van het woord: de breuk tussen mens en natuur, het besef van het verlies van een gouden verleden, ingebeeld, omdat het nooit heeft bestaan. Het fundament ervan ligt in de verbondenheid van Llamazares met de landelijke streek in de provincie Léon waar hij geboren en getogen is. De rivier der vergetelheid is een reisnovelle die in 1990 in boekvorm is verschenen op basis van de aantekeningen die de schrijver in 1981 tijdens zijn voettocht langs de rivier van zijn jeugd, de Curueño, maakte. Deze rivier ontspringt op een hoogte van bijna 2000 meter en voegt zich ruim veertig kilometer later bij de Porma na een tocht door diepe kloven en prachtige valleien. De schrijver maakt de voettocht stroomopwaarts ‘[...] langzaam terugreizend in tijd en herinnering. Op deze manier wordt de reis een zoektocht naar de menselijke drijfveren en, meer in het algemeen, naar de zin van het bestaan’, aldus Hub. Hermans, Bzzlltin, jaargang 22. Beknopte biografie van Julio Llamazares 1955 geboren in Vegamián, een dorp in de provincie Léon dat in de jaren zestig in een stuwmeer ten onder ging. 1967 op kostschool in Madrid 1973 studie rechten. 1980 verschijnen twee poëziebundels, waaronder één met de prachtige titel: De traagheid van de ossen. 1985 Publicatie van de roman Wolvemaan. Over mannen die zich na de Burgeroorlog in de bergen van Léon schuilhouden voor de Guardia Civil van Franco. 1988 Publicatie van de roman De gele regen. het verhaal van een dorp dat door het wegtrekken van de mensen zijn laatste adem uitblaast in de persoon van de enige man die er nog woont. 1990 Publicatie De rivier der vergetelheid. In deze periode is natuur steeds zeer nabij. 1990-2015 Llamazares publiceert gestaag door, onder andere twee boeken over alle kathedralen van Spanje. 2016 El viaje de Don Quijote. Verslag van een reis in de voetsporen van Don Quichot. 2020 Primavera extremeña. Tijdens de Covid-periode, waarin de Spanjaarden aan huis gekluisterd waren, verblijft Llamazares in de Extremadura. In dit – tot nog toe zijn laatste – boek doet Llamazares daar verslag van.
Thuiswinkel Waarborg