Fragment

Wezens gevangen in een lichaam, noch dood noch levend

Dit verhaal vertelt over doods leven in vele vicieuze cirkels.

Het klinkt wellicht vreemd voor sommigen, maar er zijn meer dan genoeg mensen op aarde in een fysiek lichaam die noch levend noch dood zijn.

Deze mensen hebben zichzelf gevangen gezet doordat ze hun eigen levensruimte hebben opgegeven tijdens de vele levens die ze hebben gehad. Zie het verhaal van “In een lichaam zijn en 100% reïncarneren”. Veel van deze mensen zijn in vele eeuwen, mogelijk zelfs eonen, onderdrukt door anderen en hebben het gevoel dat ze vermorzeld worden door de macht van de groep of de maatschappij. In al hun levens, hebben ze geleefd in een staat van machteloosheid. Ze hebben zichzelf daardoor steeds verder in een isolement geplaatst door het verkleinen van hun essentie.

Diep van binnen voelen ze zich gekwetst en zit er veel agressie in hen omdat ze ervaren dat hen veel leed is aangedaan. Gedurende hun vorige levens zijn ze er niet in geslaagd om zich van dit onrecht bewust te worden en nu gebeurt het opnieuw. Het maakt dat ze zich gewond voelen zonder bewust te ervaren waardoor en waarom. Door het niet kunnen begrijpen van dit gevoel worden ze agressief.

Ze hebben een onvervuld verlangen om ergens bij te horen en geaccepteerd te worden. Nu worden ze gedoogd, omdat het wel handig is dat iemand bezwijkt voor de bevelen van een ander. Zij stappen in de vicieuze cirkel van slechts gehoorzamen aan de bevelen van een ander, in plaats van bewust te worden van de diepe innerlijke pijn en zichzelf de vraag te stellen wat ze willen doen. Deze mensen zitten gevangen in hun eigen systeem en ze hebben zichzelf zo klein gemaakt dat hun essentie heel compact is geworden, verschrompeld. Ze eten zichzelf op. Ze maken zichzelf kapot. De levensstromen verdwijnen en ze drogen uit, tot er tenslotte niets meer overblijft.

Waarom gebeurt dit? Ze weigeren naar zichzelf te kijken en voor zichzelf en hun waarden op te komen. Toch krijgen ook zij op een dag het gevoel dat er wat moet veranderen.
Voordat het zover is, komen ze eerst nog in een situatie terecht waarin ze heen en weer worden geslingerd tussen hun negatieve en positieve gevoelens en gedachten over wat te doen om er uit te komen. Bijvoorbeeld, wanneer ze opnieuw aandacht besteden aan hun gevoelens, dan worden ze bewust van de impact van deze gevoelens en mogelijk ook onderliggende gevoelens. Dit is nieuw en onbekend voor hen en voelt daardoor dan ook heel onveilig. Het gevolg is dat ze vasthouden aan de bekende ervaringen en praktijken – negatieve gewaarwordingen – omdat dat maakt dat ze zich veilig voelen.

Soms ervaren ze dat het tegenovergestelde gedrag nodig is of op zijn minst ander gedrag beter is, maar ze durven niet te experimenteren en deze nieuwe ervaring aan te gaan. Pas wanneer ze gedwongen worden door bijvoorbeeld een bijna-dood-ervaring, kiezen ze en leren ze ervan. Bijvoorbeeld, wanneer je moet kiezen tussen rechtdoor rijden en door rood licht rijden en daardoor een groot verkeersongeluk veroorzaken of naar de kant van de weg sturen, dan wordt je gedwongen om een keuze te maken tussen deze beide mogelijkheden. Het is een keuze die je mogelijk nog niet in een vorig leven hebt moeten maken.

Soms veroorzaken fysieke ervaringen iemand bewust te worden. Wanneer iemand een dodelijke ziekte zoals kanker krijgt, dan realiseren deze mensen zich dat ze niet op die voet verder kunnen leven en hun leven moeten veranderen.

Helaas, de meeste mensen laten zich nog steeds leiden door hun ervaringen in vorige levens en zijn bang hun leven in eigen hand te nemen. Ze leven zo oppervlakkig dat ze nog niet eens beseffen dat ze vorige levens hebben gehad. Ze hebben ook geen zicht op hun eigen toekomst en kunnen daardoor niet in het hier en nu leven.

Ze hebben altijd veel represailles ervaren wanneer ze ervoor probeerden te kiezen om hun eigen weg door het leven te gaan, dat ze nu onbewust bang zijn om hun houding ten opzichte van het leven te veranderen. Zie het verhaal van “In een lichaam zijn en 100% reïncarneren”. Ze reageren wel op deze oude ervaringen maar zelfs op het onbewuste niveau zijn ze zich niet bewust. De ervaring is tot ver in het oeronderbewuste weggestopt en nauwelijks toegankelijk.

Deze mensen hebben geleerd om niet te voelen, niet te weten, niet te denken en zelfs niet om te ervaren. Ze hebben geleerd dat ze gewaardeerd worden als ze zich onderwerpen aan de groepsgedachte. Een vals idee over het Zelf of de essentie, blijft achter. Hun echte essentie is nauwelijks toegankelijk.

Deze mensen zijn wolven in schaapskleren geworden omdat ze voortdurend klaarstaan om anderen te helpen. Ze zijn de marionetten van hen die bevelen. De groep accepteert hen wanneer ze zich als zodanig opstellen en daardoor zijn ze een onderdeel geworden van de gemeenschap. Ze passen zich volledig aan de groep aan, de gemeenschap of hun baas. Daarmee ontkennen ze het bestaan van een eigen identiteit, hun eigen essentie. Ze hebben niet langer meer een eigen stem of gezicht. Ze praten de meest machtigen na en imiteren hun gedrag. Ze worden imitaties van “Ken” en van “Barbie”, genoemd naar de beroemde poppen waar menigeen mee heeft gespeeld. Deze poppen zijn gevormd en gemaakt naar de universele graad van fysieke perfectie, maar de poppen representeren alles behalve werkelijkheid. Ze zijn net zo onecht als de individuele mens waar we over praten. Niet echt, maar slechts een schaduw van de werkelijkheid.

Het zijn misschien ideale werknemers omdat ze gestaag werken tot aan een workaholic toe en niet klagen. Ze zeggen voortdurend “ja” als er een beroep op hen wordt gedaan, omdat ze geen zelfrespect meer hebben.

Ze verkopen liever hun ziel door een ander te verraden om daarmee de baas zijn favoriet te worden. Ze werken hard tot aan uitputting toe. Zij negeren elk emotioneel, lichamelijk, geestelijk of spiritueel signaal. Ze verkopen hun laatste stukje menselijkheid om maar geaccepteerd te worden.

Ze roepen dat niemand ze helpt met hun innerlijke proces, maar in feite slaan ze zelf alle hulp af. Hulp ontvangen betekent immers dat ze in de spiegel moeten kijken en dat is niet wat zij willen. Ze verbergen zich achter hun vriendelijke masker, gedragen zich “ zoals het hoort” en tonen goede manieren. Ze laten extreem welgemanierd gedrag zien, waarbij ze vriendelijk en emotieloos acteren. Het lijkt prachtig, maar van binnen roert zich de angst, koken ze van woede, of lijden ze onder hun pijn en frustraties. Ze zijn niet echt. Deze wolven proberen met hun “voorbeeldige gedrag” vriendschap te hebben, te netwerken of het territorium van hun vijand te veroveren. Ze zijn geobsedeerd door hun bezorgdheid over geld; het geeft hen een positieve status in het leven en compenseert hen voor hun gebrek aan innerlijke kracht. Het is zichtbaar, aangezien er geen oprechtheid of spontaniteit in hen zit.
Ze durven het niet aan om hun persoonlijkheid in overeenstemming te brengen met hun uiterlijke handelen.

Meerdere belangen staan op het spel, vele ballen moeten in de lucht worden gehouden en de schone schijn moet worden getoond, aangezien ze veel bewonderaars om zich heen hebben verzameld en vele contacten hebben en anders diep en hard vallen. Het verlangen ergens bij te horen, houdt hen in deze positie. De energie van de hen omringende mensen houdt hen gaande en bevestigd daarmee deze positie. Ze kunnen niet op eigen benen staan maar zijn afhankelijk van de hen omringende mensen. Met wat ze geloven dat hun echte essentie is op dat moment komen ze er niet. Hun hiërarchische positie hebben ze slechts te danken aan de mensen die hen omringen. Ze laten voortdurend zien hoe belangrijk ze zijn voor hun baas of het bedrijf waarvoor ze werken. Als ze een ouder zijn, dan laten ze hun onmisbaarheid zien en verlangen de rol van de meest belangrijke spil in het leven van hun kinderen.

Je kunt deze mensen herkennen omdat ze eerlijke en pijnlijke confrontaties uit de weg gaan. Ze slagen vaak in de samenleving omdat ze zichzelf op een hiërarchische plek hebben gemanoeuvreerd of een belangrijke positie innemen ten aanzien van hun kinderen of de omgeving. Ze kunnen jou maken of breken en kiezen er liever voor om jou te breken dan dat ze hun ware gezicht laten zien.

Ze doen voorkomen dat ze niet bang zijn voor de dood of het leven. In werkelijkheid zijn ze bang voor beiden. Leven betekent immers om voortdurend stappen te zetten en nieuwe ervaringen aan te gaan en steeds hogere verbindingen aan te gaan, waardoor je groeit en volwassen gedrag krijgt. Volwassen gedrag ontstaat alleen door innerlijke kracht en niet door macht of hiërarchie.

Een persoon die werkelijk durft te leven, is niet bang voor de dood, omdat je elke dag een beetje dood gaat. Je weet immers dat leven en sterven twee kanten zijn van hetzelfde en wanneer je in balans bent met beiden, kun je leven en levendig zijn.
Weten over zowel onbewuste als bewuste kanten, betekent dat je in een staat bent gekomen van “er zijn”. Weten van het verleden en de toekomst, maakt dat je in de balans van het heden kunt leven. Zoals de dag en de nacht samen een etmaal vormen en een munt een kop of munt zijde heeft.

Met dit gedrag houden ze zichzelf en andere onbewuste mensen valse hoop voor, aangezien ze een gedrag laten zien dat wenselijk lijkt, maar waar noch leven of dood bestaat. Ze maken het onmogelijk voor veel mensen om de realiteit te ervaren. Zie het verhaal van “In een lichaam zijn en 100% reïncarneren”.

De mensen om hen heen die door hun maskers leren kijken, zelfs hun eigen kinderen, worden zwaar onderdrukt, afgewezen, vernederd, belachelijk gemaakt of niet langer erkend. Ze doen er alles aan om niet achter hun façade te laten kijken. Zij willen niet de twee kanten van de werkelijkheid zien om daarmee uiteindelijk de realiteit te kunnen zien. Dat is waarom ze zichzelf niet kunnen verwezenlijken en echte affectie en liefde bereiken. Ze kunnen geen leven opbouwen, gebaseerd op realiteit en positieve eigen ervaringen en daarmee hun eigen persoon “ont-wikkelen”.

Wanneer ze opeens meer van zichzelf laten zien, dan wordt dat ontkend. Ze zijn dan bang om het weer te laten zien. Het is moeilijk, maar wanneer ze volharden om steeds meer van zichzelf te laten zien, dan ervaren ook zij na een tijdje dat ze worden geaccepteerd op basis van hun eigen innerlijke waarde.

Door persoonlijke ontwikkeling bereik je, jouw innerlijke zon, je innerlijke kracht. Het is de kracht die voortkomt vanuit de wijsheid opgedaan in de loop van vele levens. Het gaat niet om macht. Want macht is een uiterlijke kracht die toebehoort aan het onderdrukken van anderen. Uiteindelijk wordt jouw kern bereikt, jouw essentie en dan “ben” je. Je bestaat! Dit proces maakt dat je de vicieuze cirkel kunt verlaten en je echte levensweg wordt nu zichtbaar. Op weg naar je essentie, wordt je innerlijke kompas steeds helderder, je ervaart meer balans en je vindt meer vrede in jezelf. Je wordt één met jezelf. “Je bent”. Je staat open voor de volgende ervaring. Laat het gebeuren, wordt Meta bewust!

Je bent nu een gelukkig mens met een aantrekkingskracht naar hogere energieverbindingen. Het zijn verbindingen met een steeds hogere lichtintensiteit of trillingsfrequentie.

De vraag is: “Welke weg kies jij? Je kunt kiezen uit een leven vol angst en vermijding. Je houdt dan de schone schijn op door gebruik te maken van wilskracht. Als resultaat onderdruk je ten koste van anderen en jouw energie wordt kleiner en compacter en krimpt uiteindelijk. Je hebt dan eonen nodig en vele levens om te proberen weer te starten om innerlijk bewust op gang te brengen. Of je kunt bewust worden en de confrontatie met jezelf aangaan, met wie jij bent en dan wordt je een steeds meer eerlijker, opener en echter mens dat leeft vanuit zijn innerlijke kracht. Zie het verhaal van “In een lichaam zijn en 100% reïncarneren”.

Dit verhaal is gekoppeld aan andere verhalen zoals:
• In een lichaam zijn en 100% reïncarneren
• Hoe een wezen gevangen en levend ingekapseld wordt
• Mens en man worden
• Competitie

Wij zijn dankbaar voor het inzicht die zoveel entiteiten ons hebben gegeven opdat wij dit verhaal konden opschrijven voor de lezer die de vicieuze cirkels wil begrijpen.

Anatomisch laboratorium en museum

Dit verhaal gaat over langdurige (on)vrijwillige gevangenschap; de onmogelijkheid tot volledige reïncarnatie en incarnatie.

Door een medische opleiding waren wij, Pauline en John, in staat mee te doen aan een excursie naar het anatomisch laboratorium van een van de oudste universiteiten in de wereld, de Universiteit van Leiden. Hier zouden we een exposé krijgen over het ontleden, de obductiekamer mogen zien en vervolgens nog een tijd in het museum mogen rondkijken.
Het was een unieke kans om dit deel van de universiteit te mogen bezoeken en de energie daar te ervaren. Normaal gesproken is dit deel van de universiteit gesloten voor buitenstaanders en voor niet-studenten van deze faculteit.

Deze zaterdag werd de les gegeven door een universitaire docent die informatief en humorvol was. Nadien werden we meegenomen naar de snijkamer waar delen van menselijke lichamen op een snijtafel lagen onder een groen operatielaken. Op enkele andere tafels lagen menselijke delen eveneens onder groene operatielakens. Allen waren respectvol stil.

Alle lichaamsdelen waren geprepareerd. Ze zagen er daardoor niet meer zo menselijk uit. De kleur was donkerbruin. De huid en het weefsel leken meer op leer. De vezels waren goed te zien. Het geheel riep bij ons een associatie op van een menselijk lichaam dat bezig is tot stof weer te keren, gelijk een boom die al een lange tijd in het bos ligt en dezelfde kleur en vezelstructuur laat zien.

We mochten handschoenen aandoen en konden kiezen om vanaf een afstand, vanaf de tribune of van heel dichtbij er naar te kijken. Ondertussen werd er door de lector uitleg gegeven.

Uiteindelijk won de nieuwsgierigheid het en iedereen kwam dichter bij om te kijken naar de vezels, de organen, de botten en alle andere lichaamsdelen die nog identificeerbaar waren. Voorzichtig mochten we ook de delen aanraken als we wilden.

Toen de les voorbij was, konden we nog een uur doorbrengen in het museum van deze faculteit, waar zowel menselijke delen als dierlijke delen geprepareerd waren of op sterk water stonden om als studiemateriaal te dienen voor studenten. We stelden ons de vraag: “Wat maakt deze dag zo bijzonder voor ons? Was het de unieke mogelijkheid om deze sectie van de universiteit te bezoeken? Was het, het college van deze speciale lector? Was het vanwege onze nieuwsgierigheid? Wat was nu de aantrekkingskracht geweest?”

Zoals we vaak doen, konden we het ook hier niet nalaten om de aanwezige energie te lezen. We gingen dus communiceren met de aanwezige organische lichaamsdelen en de energie in het gebouw. We hoopten een antwoord te vinden op onze vraag: “Wat was de aantrekkingskracht geweest om aan deze dag mee te doen?”

Ondertussen was de groep zich aan het verbazen over zoveel verschillende soorten organische delen in het museum. Dit maakte het voor ons gemakkelijk om onze eigen weg te gaan door het museum en te communiceren met de aanwezige energie.
Dit is was de organische structuren ons vertelden.

Zij waren de reden voor de aantrekkingskracht van die dag en mogelijk wel de diepste bron van onderricht in ons leven. De ene na de andere blootstelling van lichaamsdelen riep om onze aandacht.

Het waren mensen die door een ongeluk om het leven waren gekomen en waarvan een deel in het laboratorium terecht was gekomen na obductie. Anderen waren daar omdat ze geen begrafenis konden betalen en daarom hun lijk ter beschikking van de wetenschap gesteld hadden en zij waren daar nu in onderdelen aanwezig. Een enkeling had er zeer doelbewust voor gekozen om zijn lichaam als object voor wetenschappelijke studie vrij te geven. Andere redenen waren: uiteindelijk eens van nut te kunnen zijn voor andere mensen; een interessant studieobject te zijn voor anderen of lichaamsdelen en geslachtsdelen openlijk laten bekijken zonder dat het nu taboe is; door anderen met interesse bekeken te worden en niet meer overbodig te worden verklaard door de mensen om je heen. Ze hadden allemaal een eigen unieke reden om hier te zijn.

Vervolgens vertelden ze ons wat ze ervan vonden nu ze hier waren.

Sommigen voelden zich verdrietig vanwege het feit dat ze gekozen hadden om hun lijk ter beschikking te stellen. Ze ervoeren de omgang met hun lichaam als disrespectvol en ze werden niet langer als mens gezien. De meeste mensen kijken met afgrijzen naar hun lichaamsdelen, of lachen om hun geslachtsorganen op sterk water. Rücksichtslos wordt er naar hun mening gesneden in wat ooit toebehoorde aan een levend mens, maar het lichaam wordt niet als zodanig respectvol herkend en behandeld. Deze lichaamsdelen zien nu in, dat ze een verkeerde keuze hebben gemaakt. Hun keuze is gemaakt op basis van valse voorwendselen en misinterpretaties van wat er met hen kan gebeuren en hoe belangrijk ze dan wel daar zouden zijn.

Anderen voelden zich een gevangene in hun lichaam omdat ze daar eeuwen moeten blijven en niet in staat zijn eruit te kunnen. Ze zijn niet in staat om te kiezen om tot stof weer te keren, wat nodig is om een nieuwe complete levenscyclus te beginnen. Als er nog delen in een andere tijd zijn dan is het nieuwe leven incompleet omdat je niet compleet bent gereïncarneerd. Het betekent dat andere entiteiten die ontbrekende plaats innemen. Dit is een van de vele oorzaken waardoor een persoonlijkheidsstoornis of andere psychiatrische stoornis of een fysiek gebrek kan ontstaan.

Sommige delen wilden daar weg omdat de ziel van het lichaam niet volledig over kan gaan naar een volgend leven omdat een deel van hen nog hier is, zoals in het museum te zien is.
Allen hebben spijt van het feit dat ze daar nu zijn. Ze verlangen er allen naar om daar weg te kunnen, gevangen als ze zijn met hun energie in die lichaamsdelen. Ze willen teruggegeven worden aan de aarde en in staat zijn om tot stof weer te keren. Ze willen de mogelijkheid om in een volgend leven een volledige incarnatie te ervaren.

Elk van hen heeft, op verschillende manieren , de les geleerd van gevangenschap in een lichaam, in de vicieuze cirkel van gevangen zijn in een lichaamsdeel, wat resulteert in een incomplete incarnatie aan de andere kant.

De mensen die in het laboratorium werken zijn zich niet bewust van wat er met die lichaamsdelen gebeurd. Ze zijn onbewust van de energie die er nog rest in die lichaamsdelen. Zij hebben nog vele levens nodig om dat ook te kunnen ervaren.
De wezens die in die lichaamsdelen zitten hopen dat er op een dag iemand komt die ze meeneemt en aan de aarde teruggeeft. Ze hopen dat wanneer de tijd van de grote opruiming op aarde aanbreekt dat dan deze plekken ontmanteld worden zodat ook zij tot stof terug kunnen keren.

Ze zijn zich nu heel bewust dat ze voor een wel zeer lange gevangenschap hebben gekozen en een zware les hebben in de obstructie van het leven. Onbewust als ze toen waren van hun keuze, zo bewust realiseren ze nu de waarheid.

Nu ze bewust zijn van de werkelijkheidswaarde beseffen ze dat ze nog een lange weg te gaan hebben voordat ze bevrijd worden uit deze situatie. Het duurt lang voordat ze een nieuwe stap kunnen zetten in de vele levens die nog voor hen liggen, voordat ze uiteindelijk alle levenslessen hebben geleerd.

De niet te vertellen spijt en treurnis is wat er rest in hun lichaamsdelen.

Ze hopen dat de medewerkers die met hun lijken en lichaamsdelen werken, luisteren naar de energie in die lichaamsdelen. Ze hopen dat veel mensen bewust worden van wat hun lichaamsdelen nu mee moeten maken en wat daarvan de levensles is. Ze hopen dat ze met respect en eerbied behandeld worden en na korte tijd aan de aarde teruggegeven worden. Dan kan hun energie zich samenvoegen met hun overige energie.

Wij danken hen voor hun lessen, die misschien wel de belangrijkste les is geweest in ons leven tot nu toe. Vol ontzag bedanken wij hen dat zij deze moeilijke les hebben geleefd en ons daarvan deelgenoot hebben gemaakt. Wij kunnen ervan leren en mogelijk andere keuzes maken.