Fragment
Ik steek even later een betonnen omrande plaat over die door de vorst niet duidelijk zichtbaar glad is. Ik verlies mijn evenwicht en voor ik het weet beland ik met de neus op de grond. Het eerste waar ik aan moest denken, ondanks het bebloede resultaat: “dat doet de Paus beter, als hij uit het vliegtuig stapt en de grond kust” (uit dankbaarheid). Het ziet er niet erg florissant uit. Mijn bovenlip begint angstvallig te kloppen en ik merk, dat de ‘kwaliteit’ van mijn neus ook niet 100% is.
Voorzichtig probeer ik overeind te krabbelen en loop naar de ingang van de kringloop winkel. Mijn vrouw heeft inmiddels gemerkt dat ik erg lang op mijn komst laat wachten en opent de deur van de winkel, terwijl ik naar binnen wil. Geschrokken ziet zij mij aan en zegt: “Wat doe jij nu?” Voor zover het gaat, mompel ik, dat ik bij de kringloopwinkel op zoek ga naar tweedehands pleisters. Het personeel is erg hulpvaardig en komt snel met de nodige pleisters en jodium. Er is zelfs koffie...
×