Samenvatting
'The apple doesn't fall far from the tree', 'Like father like son', 'Chip off the old block'. All these idioms seem to suggest that offspring resemble their parents and this also applies to criminal behaviour. This dissertation investigates mechanisms that might explain why children with criminal parents have a higher risk of committing crime. Several explanations for this intergenerational transmission have been contrasted, such as social learning (imitation of behaviour), official bias against certain families, and transmission of risk factors. Sytske Besemer investigated this in England as well as in the Netherlands.
She answers questions such as: does it matter when the parents committed crime in the child's life? Do more persistent offenders transmit crime more than sporadic offenders? Do violent offenders specifically transmit violent behaviour or general crime to their children? Might the police and courts be biased against certain families? Could a deprived environment explain why parents as well as children show criminal behaviour? Does parental imprisonment pose an extra risk?
This dissertation is the first study to specifically investigate these mechanisms of intergenerational continuity. The study is scientifically relevant because of its breadth, integration of conviction data as well as data on self-reported offending and environmental risk factors, its comparative design and the long periods over which transmission is investigated. Furthermore, the dissertation has important policy implications. It demonstrates how penal policy designed to reduce criminal behaviour might actually increase this behaviour in the next generation. This is especially important since Western countries such as the United Kingdom and the Netherlands show an increasing trend towards more punitive policies.
Nederlandse beschrijvijving:
'De appel valt niet ver van de boom', 'zo vader zo zoon': volgens deze uitdrukkingen lijken kinderen qua gedrag op hun ouders. Het boek 'Intergenerational transmission of criminal and violent behavior' onderzoekt deze veronderstelling wat betreft crimineel gedrag. Besemer onderzoekt verklaringen voor deze 'intergenerationele overdracht' en vergelijkt daarbij Nederland en Engeland. Ze kijkt onder andere of het uitmaakt of ouders in de gevangenis hebben gezeten, of ze veroordeeld zijn geweest voor geweld, of de omgeving van invloed is en of politie en rechters wellicht bevooroordeeld zijn tegenover kinderen van criminele ouders.
Dit boek is relevant voor mensen die geïnteresseerd zijn in overdracht van crimineel of probleemgedrag. Het is de eerste studie die specifiek kijkt naar verklaringen voor deze overdracht en daarbij gebruik maakt van zowel gegevens over veroordelingen als van zogenaamde 'self-report' data. De kracht zit hem daarnaast in de vergelijking van Nederland en Engeland, en tevens in de lange periode waarin overdracht is onderzocht: crimineel gedrag is in beide generaties gemeten van 12 tot 40-jarige leeftijd. Dit onderzoek laat zien dat justitieel beleid dat bedoeld is om crimineel gedrag te verminderen kan zorgen voor een toename in crimineel gedrag in de volgende generatie.
Sytske Besemer is criminoloog en ontwikkelingspsycholoog. Het onderzoek voor dit boek voerde zij uit aan de University of Cambridge en het Nederlands Studiecentrum voor Criminaliteit en Rechtshandhaving.
Keywords: intergenerationele overdracht, crimineel gedrag, criminaliteit, geweld, intergenationeel, criminologie, gevangenis, detentie, ontwikkeling.
Thuiswinkel Waarborg