Samenvatting
In 2002 werd Karan Ramnandanlall getroffen door een mysterieuze ziekte die hem zwaar gehandicapt achterliet. Na zijn – toch nog onverwachte – dood in 2014 trof zijn familie vele honderden pagina’s tekst aan op zijn laptop. Zijn nagelaten teksten – mijmeringen, sprookjes, coma-dromen, verzonnen verhalen en memoires – geven een schrijnend, maar bij tijden ook hilarisch beeld van hoe Karan zijn leven – achtereenvolgens in Dhaka, Bangkok, Warnsveld en Paramaribo – een nieuwe invulling gaf. Op zoek naar vriendschap, liefde én – tegen beter weten in – genezing. Karan oogstte bewondering om zijn levenslust. Om de dappere besluiten die hij nam om na elk coma zijn leven zin te geven. In dit boek zien we ook een glimp van zijn verlangen naar de dood.