Fragment

Claire had haar geïrriteerd aangekeken en gezegd: ‘Johanna, dat is niets voor jou! Het is een heel strenge opleiding, je houdt geen tijd meer over voor de leuke dingen die je nu doet. Het leren zal je goed afgaan, want je was op school al één van de besten, maar het lijkt me toch wel zwaar deze opleiding. Til je dan zo zwaar aan het geloof? Ik weet dat je ouders, broer en jij regelmatig naar de kerk gaan, maar of je jezelf dan moet begraven daarin? En hoe wil je nog tot een huwelijk komen?’
‘Misschien wil ik wel helemaal niet trouwen,’ had Johanna geantwoord. ‘Ik voel mij inderdaad wel aangetrokken tot de belijdenis van mijn geloof in dienstbaarheid.’ Terwijl ze dit zei, voelde ze zich steeds meer onzeker worden, mede door de reactie van Claire. Die was bezig een vrouw van de wereld te worden en had van huis uit al veel vrijheid van denken en handelen meegekregen. Het afscheid nemen van Claire was enigszins stroef verlopen. Ze beloofden elkaar op de hoogte te houden van hun ontwikkeling, maar Johanna had het gevoel dat ze de vriendschap met Claire zou kwijt raken. Op haar kamer dacht ze aan de gesprekken terug en hoopte dat moeder al had gesproken met vader over wat Johanna bezighield en dat hij uiteindelijk toestemming zou geven. Haar stemming verbetert niet door al dat gepieker. Een lichtpuntje is wel dat ze te weten is gekomen dat Hendrick oog heeft op een meisje. Toen ze op een avond met Theo naar een muziekavond was, bleken Hendrick en dat meisje er ook te zijn. Hendrick schrok toen hij zijn zus en Theo zag binnen komen. Dat voelde Johanna wel, maar ze knikte hem welwillend toe. In de pauze heeft ze hen niet meer gezien.
×